Η ομιλία του Ντίνου Διαμάντου Επικεφαλής της «Νέας Λάρισας»στη σημερινή πανηγυρική συνεδρίαση του δ.σ.
Προσερχόμαστε εδώ σήμερα. Μία μεγάλη μέρα για τη Λάρισα σαν σήμερα, πριν 72 χρόνια. Όταν τότε, Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 1944, απελευθερώνεται από την Ενωμένη Αντίσταση που εισέρχεται στην πόλη προεξάρχοντος του καπετάν Μίμη Μπουκουβάλα. Ένας ακόμα «κρίκος» στην «αλυσίδα» της Εθνικής μας απελευθέρωσης.
Μίας Εθνικής απελευθέρωσης που αναμφίβολα επέτυχε η Ενωμένη Εθνική Αντίσταση σε όλη την Ελληνική Επικράτεια. Μία Ενωμένη Αντίσταση που φυσικά, μόνο μισαλλόδοξοι και ανιστόρητοι μπόρεσαν να της προσδώσουν «πρόσημο τοποθέτησης» ή, «ιδιοκτησιακά χαρακτηριστικά» ή, «αφορισμούς» εμμένοντας διαρκώς σε μία διχαστική τακτική από τις πρώτες μέρες της Απελευθέρωσης μέχρι, δυστυχώς, και σήμερα! Μία Ενωμένη Αντίσταση που δε χωρά καπηλεία και μονομέρεια.
Άλλωστε, πως μπορεί να το ισχυριστεί κανείς αυτό όταν, στα πρόσωπα που πήραν την πρωτοβουλία για την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση «Ελευθερία» (πρώτη στην Ευρώπη επίσης), στις 15 Μαΐου 1941καταγράφονται τα ονόματα (και οι γνωστές όχι ίδιες ιδεολογικοπολιτικές τους αφετηρίες) των Παρασκευά Μπάρμπα (ΚΚΕ), Απόστολου Τζανή (ΚΚΕ),Ιωάννη Πασαλίδη (Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ΕΔΑ), Σίμου Κερασίδη (ΚΚΕ), Αθανάσιου Φείδα (Αγροτικό Κόμμα), Ιωάννη Ευθυμιάδη (Δημοκρατική Ένωση) και του στρατιωτικού Δημήτριου Ψαρρού;
Όμως άλλη μία χρονιά, για 3η χρονιά η Δημοτική αρχή της πόλης πράττει το ίδιο για την Έναρξη του Έπους. Δηλαδή, ΤΙΠΟΤΑ! Χρονολογικά (23/10 και 28/10) συνδυάζεται έστω και με σχήμα πρωθύστερο!
Ιστορικά απαιτείται να γίνει. Ένα πλαίσιο συνολικού εορτασμού Μνήμης, Συμμετοχής του λαού της πόλης και ενθάρρυνσης του για το μέλλον. Επισήμανα και πέρυσι ότι κάποιοι «κύκλοι» μεθοδεύουν να γιορτάζουμε τη «λήξη» γιατί τους βολεύει (;) να ξεχάσουμε το «αιτιατό». Η φτηνή δικαιολογία είναι ότι «σε όλη την Ευρώπη γιορτάζουν τη λήξη και μόνο εδώ την έναρξη του πολέμου»! Ανιστόρητη και ανθελληνική αυτή η έκφραση. Αφού παραγνωρίζουν ότι, η Ελλάδα είναι η πρώτη και μόνη χώρα με 219 ημέρες αντίστασης (μακράν από ολιγοήμερη αντίσταση άλλων υπερδυνάμεων ή ακόμα και μηδενικής αντίστασης και παράδοσης σε Γερμανό… μοτοσικλετιστή κομιστή τελεσιγράφου παράδοσης!). Αφού παραγνωρίζουν ότι αυτή η χώρα κι αυτός ο λαός έκρινε το αποτέλεσμα του πολέμου (πανθομολογούμενο από συμμάχους και εχθρούς).
Από την περυσινή μας τοποθέτηση η ΔΑ υιοθέτησε και συμπεριέλαβε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της 23ης Οκτωβρίου εκδήλωση μόνο για εκείνους που υπέστησαν τα πάνδεινα από το φασισμό, τους Εβραίους. Λησμόνησε όμως ξανά τους Κρήτες και τους Μακεδονομάχους. Γιατί ακριβώς ακολουθεί πιστά τη γραμμή της επιλεκτικής μνήμης, «ξεχνώ, υποβαθμίζω» την έναρξη του αγώνα στο 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, την πρώτη «γροθιά» αντίστασης στο φασιστικό άξονα. Αφήνοντας όμως, στην ιστορική λήθη τον επιτιθέμενο Φασισμό δημιουργείς «μαλακό υπογάστριο» για τον νέο υφέρπουν φασισμό.
Η Ελλάδα της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Εθνικής κυριαρχίας και της λαϊκής κοινωνικής αναφοράς απετέλεσε το ΜΕΓΙΣΤΟ ιστορικό παράδειγμα «της άρνησης παράδοσης της χώρας» στο Φασισμό. Της «έναρξης της αντίστασης» απέναντι στο Φασισμό. Έναν Φασισμό που προσδοκούσε μία επικυριαρχία οικονομική, εθνικιστική, κοινωνική με ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Και βέβαια, με αδιανόητες πρακτικές. Στη χώρα μας ο πόλεμος ήρθε με καθυστέρηση. Αλλά, ήταν σίγουρο πως θα χτυπήσει την πόρτα μας. Η Γεωπολιτική θέση και ο πλούτος της Ελλάδας άλλωστε, ήταν πάντοτε ποθητή «λεία» γι όλους εκείνους που επιζητούσαν το ρόλο υπερδύναμης και ηγεμονίας στην παγκόσμια κυριαρχία. Όπως και σήμερα άλλωστε. Και ο πόλεμος ήρθε.
Και ευτυχώς, που η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια είχε κάνει μία σχετική των δυνατοτήτων της αλλά, συστηματική προετοιμασία για πόλεμο. Γιατί γνωρίζανε ότι θα έρθει. Και έπρεπε τότε η απόφαση να είναι ή συμβιβασμός και προσχώρηση στον φασιστικό άξονα ή… ΟΧΙ!
Μα προφανώς γι’ αυτό το μεγάλο ΟΧΙ προετοίμαζαν τη χώρα και το λαό.
Και το ΟΧΙ καταγράφηκε σε πρώτο χρόνο σε μία έγγραφη απάντηση απέναντι στο ωμό προκλητικό Ιταλικό τελεσίγραφο παράδοσης της χώρας, από τον τότε Δικτάτορα Πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά.
Ένα ΟΧΙ που καταγράφηκε και επικυρώθηκε από το 1ο κιόλας λεπτό με αίμα και αυταπάρνηση από τον Ελληνικό Λαό που ξεχύθηκε με ενθουσιασμό σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας και σε κάθε σπιθαμή γης της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας, της Μακεδονίας και της Κρήτης. «Σαν έτοιμος από καιρό» λοιπόν, ο Ελληνικός λαός σφράγισε με αυταπάρνηση το μεγάλο ΟΧΙ. Αυτό το μεγάλο ΟΧΙ συνέχισε και μετά, στα χρόνια της Αντίστασης ο Ελληνικός λαός. Για να φτάσουμε στη σημερινή μέρα και για την πόλη μας.Με κάθε ευκαιρία λοιπόν, στις Εθνικές γιορτές, στα σχολεία και στις Εκκλησιές, στις εκδηλώσεις και στα κορυφαία θεσμικά όργανα, στα Μέσα ενημέρωσης, ας γκρεμίζουμε παντού τα «τείχη» της παραχάραξης με «γκρίζες περιοχές» της Ιστορικής και Συλλογικής Μνήμης που κάποιοι υψώνουν. Οι Έλληνες δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό.
Προσερχόμαστε εδώ σήμερα.
Φορτισμένοι με ανάμικτα συναισθήματα. Με υπερηφάνεια αλλά και με οργή. Με αγανάκτηση αλλά και με αποφασιστικότητα. Αυτή τη μέρα!
Τι άλλαξε αλήθεια ΣΗΜΕΡΑ από την περυσινή μέρα για την Ελλάδα;
Και η σημερινή πανηγυρική συνεδρίαση του ΔΣ για την απελευθέρωση της Λάρισας από τα φασιστικά κατοχικά στρατεύματα, δυστυχώς για μία ακόμα χρονιά γίνεται «υπό τη συνεχιζόμενη νέα ιδιότυπη κατοχή».
Αυτήν που διολισθαίνει επικίνδυνα σε σταδιακή απεμπόληση των Εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και της λαϊκής κυριαρχίας.
Αυτήν που καταλύει μονομερώς και αδιακρίτως την Συνταγματική νομιμότητα, που παραγράφει και σε πολλές περιπτώσεις επιχειρεί να παρέμβει και να προγράψει τις αποφάσεις τις Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Αυτήν που καταπατά τον Παγκόσμιο Χάρτη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και δεν δίνει το ίδιο δικαίωμα στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό σαν αυτό που έδωσε το 1953 στον Γερμανικό λαό της ηττημένης Γερμανίας.
Αυτήν που «κλείνει τα μάτια» μπροστά σε μία πρωτοφανή επιχείρηση ακρωτηριασμού του Εθνικού κορμού. Με εμφανή σημάδια κινδύνου απόδοσης «γκρίζου χρώματος» σε ευαίσθητες ακριτικές περιοχές και απώτερο σκοπό τη σταδιακή αποκοπή τους. Η διολίσθηση στο σχέδιο αυτό μεθοδευμένη. Πρώτιστα με την μη άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ανεγνωρισμένων από Διεθνείς κυρωμένες Συνθήκες και την αποδοχή της «κατ’ ανάγκη επιβεβλημένης» παρουσίας ΝΑΤΟΙΚΩΝ και Φροντεξικών δυνάμεων στο Αιγαίο, μετά με την μη τήρηση της Διεθνούς Συνθήκης που έχει υπογράψει η Ελλάδα από το 1905 και εντεύθεν και τον κατευθυνόμενο λαθροεποικισμό ευαίσθητων Εθνικά περιοχών, μετά με προβοκατόρικες ενέργειες κάτω από γνωστές κραυγές και λέξεις επίκλησης του θεού της βίας και της τρομοκρατίας, μετά για λόγους «Ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή» αναλαμβάνουν ξένοι τη Διοίκηση, μετά έρχεται η «συνεκμετάλλευση» βλέπε απεμπόληση των Εθνικών Κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Κυρίαρχα δε, με την ανοχή ακόμα μιας Κύπρου κατεχόμενης αλλά και μιας προωθούμενης λύσης ενός νέου αλλά ομοίου σχεδίου ΑΝΑΝ.
Και όλα αυτά βέβαια, με «φονικό όπλο» το «ελληνικό χρέος»!
«Φονικό όπλο» για τον Ελληνικό λαό που όχι μόνο τον φτωχοποιούν οικονομικά δημεύοντας τον ιδιωτικό και δημόσιο πλούτο αλλά, του αφαιρούν σταδιακά και κάθε στοιχείο αναπόσπαστο της Ιστορικής Εθνικής Ταυτότητας του που θα μπορούσε να τον κάνει να σταθεί όρθιος και κυρίως, να αντισταθεί! Όπως και τότε! Σήμερα μάλιστα από πέρυσι ίδια μέρα ακόμα χειρότερα!
Μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου και εφαρμογή του με την Ενεννηνταεννεακονταετή παράδοση της περιουσίας της χώρας (γη, νερό, ΔΕΚΟ, εναέριο χώρο, ορυκτό πλούτο, χιλιάδες εργαζόμενους- όμηρους/βορά σ’ αυτά) στο νέο Υπερ-Ταμείο με την ειρωνικά προσδίδουσα προσωνυμία «Ελληνική» στην προμετωπίδα της Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ που θα απορροφήσει ως θυγατρικές το ΤΑΙΠΕΔ και το ΤΧΣ.
Δεν έκανε ακόμα η γενιά μας όλα όσα μας πρέπει. Όλα εκείνα που χρωστάμε σε όλους εκείνους που τιμούμε σήμερα και που με αίμα, θυσία καιαπώλεια μας χάρισαν την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Πατρίδα μας την ίδια υπερήφανη! Όλα εκείνα που έχουμε υποχρέωση να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές χωρίς να υποθηκεύσουμε το μέλλον τους.
Δεν ήρθε η στιγμή; Όχι απλά ήρθε, μας προσπέρασε κιόλας.Γι’ αυτό, χωρίς φόβο οφείλουμε να σπεύσουμε. Να θωρακίσουμε τη Δικαιοσύνη και την Παιδεία πρώτιστα. Αλλιώς,Πατρίδα και λαός δεν θα υπάρξουν.
Να απομονώσουμε κάθε πρόσωπο, κάθε σύστημα, κάθε σχηματισμό που φαλκιδεύει τα σύμβολά μας, που υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών μας, που απομυζά τον πλούτο της Ελλάδας. Όλους εκείνους που ως συντελεστές του προβλήματος θέλουν να γίνουν μέρος της λύσης. Μόνο που αυτοί μιλάνε δυστυχώς για την «τελική λύση». Πιστοί στο σχέδιό τους. Εσωχώριοι και Εξωχώριοι συνδαιτυμόνες στο «τραπέζι το δικό μας». Ως πότε επιτέλους; Να μην δεχτούμε μία επώδυνη ιστορική επιστροφή στην «επώαση του αυγού του φιδιού».
Ένα νέο ΟΧΙ οφείλουμε τόσο στις γενιές του αγώνα που σήμερα τιμούμε όσο και στις γενιές των παιδιών μας.
Για άλλη μία Ιστορική στιγμή οι Έλληνες και η Ελλάδα καλούνται να σηκώσουν το Ιστορικό βάρος και να κάνουν πάλι αυτό που ο Μωρίς Σουμάν(Maurice Schumann 1911-1992), ο Υπουργός των εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973 και Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας 1974 κατέγραψε:
«Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης. Γιατί σήμερα η Ευρώπη είναι ξανά μαρτυρική,ξανά υποδουλωμένη, ξανά ματωμένη.
Και κάποιος πρέπει να σηκώσει ανάστημα και να δείξει ότι η Ευρώπη είναι Ζωντανή! Και αυτός ο κάποιος δεν μπορεί να είναι άλλος από την Ελλάδα και τους Έλληνες. ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!
