ΓΡΑΦΕΙ Ο Αστέριος Μπαλής
Το ΔΝΤ θέλει εδώ και καιρό να απεμπλακεί από το ελληνικό ζήτημα μετά τη σωρεία λαθών και άστοχων ερμηνειών και προβλέψεων. Ο Σόιμπλε θέλει την παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα έστω και με τη μορφή μιας μελλοντικής παροχολογίας καθαρά για εσωτερική κατανάλωση στις επερχόμενες γερμανικές εκλογές.
Η ΕΚΤ θέλει λέει να βοηθήσει την ΕΛΛΑΔΑ εντάσσοντάς την στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης αλλά αφού κλείσει η αξιολόγηση και ζητά εγγυήσεις μέσα από μια μεσοπρόθεσμη δέσμη μέτρων.
Η Αθήνα προσδοκά με το πέρας της διαπραγμάτευσης να πάρει ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ελάφρυνσης του χρέους θεωρώντας πως μετά το 2018 ,αν και θα υπάρχει κόφτης, δεν θα χρειαστεί να ενεργοποιηθεί ποτέ γιατί θα πιάνει εσαεί τους στόχους.
Και στη μέση όλου αυτού του πανηγυριού για άλλη μια φορά, όλοι εμείς που προσπαθούμε με όρους ηθικολογίας να δώσουμε μια ερμηνεία στο πασιφανές άδικο όλων αυτών των στοχευμένων πολιτικών.
Και θέλουμε να δώσουμε αυτή την ερμηνεία όχι σαν ένα προϊόν φιλοσοφικών αναζητήσεων αλλά σαν μια εκλογικευμένη έκφανση της θλιβερής πραγματικότητας που βιώνουμε.
Μια δίκαιη πολιτική πράξη για να έχει την ηθική στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας , οφείλει να λαμβάνει υπόψη όχι μόνο στενά πολιτικούς παράγοντες και λογικομαθηματικές μελέτες αλλά και πολλούς άλλους παράγοντες όπως αυτοί χαρτογραφούνται στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα.
Πέρα από τις όποιες επικοινωνιακές τεχνικές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης οι διαρθρωτικές αδυναμίες της χώρας σε οικονομικό επίπεδο εξακολουθούν και παραμένουν . Από τη μια πλευρά η εστίαση στο αιτιατό και όχι στο αίτιο και από την άλλη το «μόνος φρονείν» που αφευατό αποτελεί ιδεοληπτική αγκύλωση , κατακερματίζουν τον κοινωνικό ιστό και ενδεχόμενα να αποτελούν και ύβρη στη δεδομένη συγκυρία.
Η φυγή προς τα εμπρός απαιτεί συνύφανση και σύγκλιση από όλο το κοινωνικό φάσμα πάνω σε τεκμηριωμένες παραδοχές που θα ικανοποιήσουν συγκεκριμένες ανάγκες.
Αν υποθέσουμε πως αύριο θα ανοίξουν οι κάνουλες και η ΕΚΤ θα δώσει τη δυνατότητα στις εμπορικές τράπεζες να δανειοδοτούν επιχειρήσεις, ποια τράπεζα θα είναι αυτή που θα δανείσει σε μια επιχείρηση που ψυχορραγεί; Καμία δυστυχώς.
Αν υποθέσουμε πως αύριο θα μας χαρίσουν όλο το χρέος αλλά ο νεοεισερχόμενος στην αγορά εργασίας θα εξακολουθεί να παίρνει 500 ευρώ και ο συνταξιούχος της ΔΕΚΟ να λαμβάνει 2000 ευρώ, ποιο θα είναι το όφελος μακροπρόθεσμα;
Κανένα δυστυχώς
Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι συγκροτημένο σχέδιο ανάπτυξης με αιχμή την παραγωγική ανασυγκρότηση στους τομείς που διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα και όχι επικοινωνιακά τερτίπια για τέρψη των ώτων και των οφθαλμών γιατί ειλικρινά ,,,,ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΜΕ.
