ΓΡΑΦΕΙ Ο Θανάσης Σωτ. Σερδένης, αντιπρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ
Τη χρονική περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου Ο ΕΛΑΣ το ένοπλο τμήμα του ΕΑΜ έδωσε πολλές μάχες, μία απ΄ αυτές είναι και η μάχη στον Καράλακα.
Το ιστορικό της μάχης στον ΚΑΡΑΛΑΚΑ ( τα στοιχεία είναι από το βιβλίο του Αντώνη Βρατσάνου Βροντάει ο Όλυμπος)
Ολόκληρο το μήνα Απρίλη 1944 κατέφθασαν πληροφορίες στο στρατηγείο των ανταρτών για επικείμενη σοβαρή κινητοποίηση των Γερμανών στον Όλυμπο. Αυτές οι πληροφορίες ανάγκασαν τους αντάρτες να πάρουν έκτακτα μέτρα, να διασκορπίσουν τις δυνάμεις τους προς όλες τις πλευρές του Ολύμπου και να πιάσουν τα κυριότερα περάσματα.
Φαίνεται όμως πως οι Γερμανοί τελικά άλλαξαν γνώμη. Ίσως διότι και το 1943 είχαν κινητοποιήσει μεγάλες δυνάμεις χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αποφάσισαν να στείλουν ένα μικρό τμήμα με συγκεκριμένη αποστολή.
Έτσι το πρωί της 6ης Μαΐου 1944 ένα επίλεκτο τάγμα των ΕΣ-ΕΣ κίνησε από τη Λάρισα με κατεύθυνση το Νότιο Όλυμπο. Η ανώτερη γερμανική διοίκηση τους είχε πει ότι, οι αντάρτες είχαν διαλυθεί και θα έβρισκαν ίσως μόνο λίγους «συμμορίτες». Μια μικρή σύγκρουση τις πρωινές ώρες με μικρή ομάδα ανταρτών, οι οποίοι μετά την ανταλλαγή λίγων ωρών υποχώρησε, τους βεβαίωσε ότι στην περιοχή δεν υπήρχαν αξιόλογα τμήματα ανταρτών. Η κύρια αποστολή αυτού του τάγματος ήταν να εξουδετερώσει αυτούς τους λίγους «συμμορίτες» και να συλλάβει τις εβραίικες οικογένειες που σαν κυνηγημένα πουλιά είχαν καταφύγει στις χαράδρες του Καράλακα για να αποφύγουν τις άγριες διώξεις και συλλήψεις από τους Γερμανούς.
Επικεφαλής του γερμανικού τάγματος ήταν ο ταγματάρχης Χούμπερτ, ένα χιτλερικό κτήνος και δίπλα του ο ελληνιστής υπολοχαγός Χαίνιγκς. Οι Γερμανοί έφτασαν στον Καράλακα, χωρίς ιδιαίτερα μέτρα ασφαλείας τους, έπεσαν με μανία στις καλύβες όπου διέμεναν οι Εβραίοι.
Ανάμεσα στους συλληφθέντες υπήρχαν γυναίκες και παιδιά Ισραηλίτες καθώς και μερικές ελληνίδες χριστιανές αλλά κανένας άνδρας. Αυτοί είχαν κρυφτεί ή υπηρετούσαν στον ΕΛΑΣ. Ο Χούμπερτ σκύλιασε και ξέσπασε πάνω στα γυναικόπαιδα. Με μερικές ριπές 2-3 γυναίκες πέφτουν νεκρές. Στη ρεματιά του Καράλακα, στο ποτάμι αρχίζει να παίζεται ένα δράμα. Αρχίζουν τα βασανιστήρια ενάντια στις γυναίκες για να μάθουν που κρύβονται οι άνδρες τους. Τις ανακρίσεις διευθύνει ο «διανοούμενος ελληνιστής» υπολοχαγός Χαίνιγκς. Οι κραυγές πόνου ανακατεύονται με τα γαυγίσματα των χιτλερικών. Ορμούν πάνω σε μερικές νέες γυναίκες. Κάποιες άλλες ξεφεύγουν, αλλά τις κυνηγούν λυσσασμένα. Μερικές νέες φτάνουν σε μια απόκρυφη πλαγιά και ρίχνονται στο κενό για να αποφύγουν την ατίμωση.
Το αμόκ των χιτλερικών συνεχίζεται σε βάρος των κρατούμενων.
Μερικοί στρατιώτες λεηλατούν τις καλύβες των Ισραηλιτών. ΄Αλλοι κουρασμένοι από το όργιο και σίγουροι ότι δε κινδυνεύουν ξεντύνονται και πλένονται στο ποταμάκι και άλλοι το έχουν ρίξει στο φαγοπότι.
Στην περιοχή όμως υπήρχε δύναμη ανταρτών του ΕΛΑΣ που αποτελούνταν από δύο διμοιρίες του Μηχανικού Ολύμπου, μια διμοιρία πεζικού και η ομάδα διοίκησης του Τάγματος Μηχανικού Ολύμπου της 10ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ.
Η διοίκηση των ανταρτών που παρακολουθούσε τις κινήσεις των Γερμανών και τα τεκταινόμενα μέσα στη χαράδρα του Καράλακα αμέσως αντελήφθη ότι ήταν μοναδική ευκαιρία να δώσει ένα καλό μάθημα στα χιτλερικά κτήνη.
Οι αντάρτες μέσα από τα γνώριμα τους μονοπάτια γλιστρώντας στις πλαγιές αθόρυβα κι αθέατοι κύκλωσαν του Γερμανούς και έστησαν τα οπλοπολυβόλα τους σε επίκαιρα σημεία. Η επίθεση ήταν αιφνιδιαστική. Αντιλάλησαν οι ρεματιές και οι πλαγιές από το εκδικητικό ρυθμικό κροτάλισμα των οπλοπολυβόλων και το βουητό των αντάρτικων τουφεκιών. Πέφτουν οι πρώτοι Γερμανοί νεκροί και το ποταμάκι κοκκινίζει από το αίμα. Επικρατεί σύγχυση και πανικός στις τάξεις των Γερμανών αλλά γρήγορα συνέρχονται, πιάνουν θέσεις, τα μυδράλιά τους και τα στάγερ μπαίνουν σε δράση.
Τα πυρά των ανταρτών όμως είναι μεθοδικά και πολύ δραστικά. Οι Γερμανοί βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση και ζητούν με τον ασύρματο βοήθεια από τη Λάρισα ενώ η μάχη συνεχίζεται φονικότατη γι΄ αυτούς. Το απόγευμα έκανε την εμφάνιση στο πεδίο της μάχης και η γερμανική αεροπορία. Ανώφελα όμως γιατί η μορφολογία του χώρου εμπόδιζε την αποτελεσματική χρήση. Η θέση των γερμανών ήταν απελπιστική, αλλά και τα πυρομαχικά των ανταρτών τελείωναν. ‘Έτσι πάρθηκε η απόφαση για ορμητική έφοδο των ανταρτών όπου η μάχη εξελίχθηκε σώμα με σώμα. Πολλοί αντάρτες πήραν μυδράλια και στάγερ από τους σκοτωμένους γερμανούς και τα χρησιμοποίησαν. Οι απώλειες των γερμανών ήταν 150 νεκροί, 80 βαριά τραυματίες οι οποίοι υπέκυψαν και αυτοί και 14 αιχμάλωτοι ανάμεσά τους και ο διερμηνέας της γερμανικής διοίκησης υπολοχαγός Χαίνιγκς. Οι απώλειες των ανταρτών ήταν 7 νεκροί από το μηχανικό και 8 τραυματίες και από το πεζικό υπήρχε 1 νεκρός και 2 τραυματίες.
