Σε πρόσφατη ανάλυση είχαμε επισημάνει ότι μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία η Δύση έχει περιορισμένα περιθώρια κινήσεων απέναντι στον Ερντογάν, οι εξουσίες του οποίου είναι προφανώς ενισχυμένες στο εσωτερικό (αλλά να τονίσουμε ότι μέσα σε κλίμα ακραίου διχασμού αυτές οι εξουσίες δεν ισοδυναμούν με αληθινή ισχύ).
Σημειώναμε ότι η «…δεύτερη επιλογή που έχουν οι διεθνείς δυνάμεις είναι να «καβαλήσουν» τις ίδιες τις πολιτικές εξελίξεις (να χρησιμοποιήσουν δηλαδή την δημιουργία του Κουρδιστάν – αρχικά ως αυτόνομων ή ημιαυτόνομων κρατικών οντοτήτων) για να ανατρέψουν τον Σουλτάνο»…
Δεν σταμάτησαν καλά-καλά οι πυροβολισμοί των πραξικοπηματιών στις τουρκικές πόλεις και ορίστε τι αναφέρουν τηλεγραφήματα της Al-Jazeera και του BBC (μέσω των ανταποκριτών τους στην εμπόλεμη ζώνη): «…Οι δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ έδωσαν νωρίς το πρωί (τοπική ώρα) της Πέμπτης τελεσίγραφο 48 ωρών στον πληθυσμό της Μανμπίτζ (σσ. Ιεραπόλεως) της Συρίας και στους μαχητές της ΙΣΙΣ, (που εδώ και ένα μήνα πολιορκείται από Κουρδικές δυνάμεις και τμήμα Αράβων μαχητών που αντιτίθενται στον Ασαντ) να εγκαταλείψουν την πόλη..».
Προφανώς επίκεινται σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί και οι επιτιθέμενες δυνάμεις κατά των ισλαμιστών έχουν ήδη καταλάβει το νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης και προχωρούν προς το κέντρο…
Οι έσχατες «κόκκινες γραμμές» της Τουρκίας πάνε περίπατο – και το Κουρδιστάν αποκτά διέξοδο στη Μεσόγειο… Θα υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες ότι για μεγάλο διάστημα οι ηγέτες της Τουρκίας είχαν καταστήσει την επέκταση των Κούρδων της Συρίας δυτικά του Ευφράτη ως μια δήθεν απαράβατη «κόκκινη γραμμή», ως ένα «non starter” σε διαπραγματεύσεις, και άλλους ανεδαφικούς «νεο-οθωμανικούς» ισχυρισμούς…
Μια ματιά στο χάρτη δείχνει ότι το περίφημο Κομπάνι κείται ανατολικά του Ευφράτη ενώ η Μανμπίτζ δυτικά του ποταμού περίπου 50 μίλια νοτιοδυτικά από το Κομπάνι…
Αλλά ποιά η σημασία της κατάληψης της Μανμπίτζ;
Απλά με την κίνηση αυτή, τα καντόνια της Ροτζάβα (δηλ. του συριακού Κουρδιστάν) – συγκεκριμένα και το καντόνι του Κομπάνι και αυτό της Σάμπα ενώνονται – και αποτελούν πλέον μια σχεδόν συνεχή οντότητα στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας από τα ανατολικά (καντόνι της Τσίζρε) μέχρι τα δυτικά (καντόνι της Αφρίν) που απέχει λίγα μόνο μίλια από τη Μεσόγειο…
Απομένουν λίγες μόνο στρατιωτικές κινήσεις (αλλά αρκετές διπλωματικές συνεννοήσεις με τη Ρωσία και το Ιράν – όμως όλα δείχνουν ότι υπάρχει αρχική σύμπνοια των δυνάμεων αυτών) για την μεταφορά αυτού του σχεδίου από τους χάρτες στο έδαφος.
Πολλές ενδείξεις υπάρχουν για το ότι αυτές οι κινήσεις θα συμπέσουν με την πολυσυζητημένη συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας που υποτίθεται ότι συζήτησαν οι Πούτιν και Κέρι στη Μόσχα… Ετσι όλα δείχνουν ότι ΗΠΑ και Ρωσία θα χτυπήσουν τη πρωτεύουσα των ισλαμιστών Ράκα, ενώ ταυτόχρονα οι Κούρδοι του Ιράκ θα ανακαταλάβουν την στρατηγική Μοσούλη… Game over για την ΙΣΙΣ, με τη δημιουργία ενός ενός συνεχούς συριακού και ιρακινού Κουρδιστάν στα νότια σύνορα της Τουρκίας και ενός νοτιότερου διαδρόμου από το σιϊτικό τμήμα του Ιράκ προς τη Δαμασκό και το Λίβανο, πράγμα που καλύπτει της απαιτήσεις της Ρωσίας και του Ιράν…
Πιθανόν η τύχη του τουρκικού Κουρδιστάν να αφεθεί για αργότερα – και εκεί ο ταλαίπωρος κουρδικός λαός είναι πιθανόν να καταστεί παίγνιο του ανταγωνισμού ΗΠΑ-Ρωσίας και της προσπάθειας που θα ασφαλώς καταβάλει ο Ερντογάν να κρατήσει την Τουρκία ενιαία.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η τύχη του Ερντογάν καθόλου δεν προμηνύεται ευοίωνη, καθώς η ένωση του Συριακού με το Ιρακινό Κουρδιστάν στα νότια σύνορα της Τουρκίας αφαιρούν το 50% της γεωπολιτικής ισχύος της Τουρκίας και την καθιστούν από «νεο-οθωμανική» αυτοκρατορία, μικρομεσαία μεσανατολική δύναμη. Και την υποβιβάζουν στο ρόλο ενός ποντικιού κυνηγημένου από πολλές μικρές και μεγάλες γάτες…
Του Νίκου Σταματάκη
mignatiou.com
