ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιάννης Παιδής
Μοναδικό θέμα συζήτησης σε όλο τον μπασκετικό πλανήτη είναι το θέμα του αποκλεισμού της εθνικής Ελλάδας από τη συνέχεια του Μουντομπάσκετ, όταν για τους ειδικούς του αθλήματος η ομάδα ήταν από το φαβορί για κάποιο από τα μετάλλια.
Μια ομάδα που έχει στις τάξεις της τον MVP του ΝΒΑ και μια πλειάδα παικτών που μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε όλες τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και του κόσμου είναι όντως αδιανόητο να μην μπορεί να σταθεί σε κανένα από τα παιχνίδια που έδωσε και μάλιστα στους πρώτους γύρους του τουρνουά.
Η ομάδα έμοιαζε σε όλα της τα παιχνίδια με ακυβέρνητο καράβι χωρίς να μπορεί να αξιοποιήσει όπως έπρεπε το υπερόπλο της που ακούει στο όνομα, Γιάννης Αντετοκούμπο, αλλά και τους υπόλοιπους αστέρες της.
Αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη ευθύνη για αυτή την εικόνα της ομάδας έχει το προπονητικό τιμ και ο πρώτος προπονητής Θανάσης Σκουρτόπουλος, αλλά εκείνοι που ευθύνονται περισσότερο από όλους είναι οι υπεύθυνοι της Ομοσπονδίας που έκαναν τις επιλογές τους και το χειρότερο άφησαν και την ομάδα ανυπεράσπιστη στις ορέξεις όλων των τυχαίων διαιτητών που σφύριξαν στα παιχνίδια της Εθνικής.
Όταν πριν από 2 περίπου χρόνια η Ομοσπονδία επέλεξε ως πρώτο προπονητή τον Θανάση Σκουρτόπουλο ήξερε πολύ καλά ότι πρόκειται για έναν καλό προπονητή, ο οποίος όμως δεν είχε αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί με αξιώσεις σε μεγάλες ομάδες κάτι που μαρτυρά και το βιογραφικό του αφού μέχρι τότε είχε εργαστεί ως πρώτος προπονητής στη Δάφνη Δαφνίου, στο γυναικείο τμήμα του Παγκρατίου, στο Αιγάλεω (1994-97) και στον ΟΦΗ.
Στη συνέχεια, εργάστηκε ως βοηθός προπονητή (των Ντούσαν Ίβκοβιτς, Σάκοτα και Κατσικάρη) στην ΑΕΚ τις σεζόν 2000-2005 και στον Πανελλήνιο (του Αργύρη Πεδουλάκη) τη σεζόν 2005-2006.
Ξανά ως πρώτος προπονητής, τις σεζόν 2006-2008 ήταν στο ΑΟ Αιγάλεω, όπου παρέμεινε και για τη σεζόν 2008-2009, μέχρι το Δεκέμβριο του 2008. Την περίοδο 2009-10 εργάστηκε στην ομάδα του Γ.Σ. Περιστερίου. Τη σεζόν 2010-11 αντικατέστησε τον Ηλία Ζούρο στον πάγκο του Πανελληνίου. Τον Ιανουάριο 2012 ανέλαβε τον Ίκαρο Καλλιθέας για το υπόλοιπο της σεζόν 2011-2012, ενώ τη σεζόν 2012-13 ξεκίνησε στον Πανιώνιο, όπου παρέμεινε μέχρι το Νοέμβρη του 2012 και στη συνέχεια, το Φεβρουάριο 2013, ανέλαβε τον Κεραυνό Στροβόλου στην Κύπρο, όπου παρέμεινε και τη σεζόν 2013-2014. Τη διετία 2014-2016 προπόνησε την ομάδα του Ρεθύμνου.
Από τον Ιανουάριο του 2017 έως τα τέλη της σεζόν 2016-17 εκτέλεσε χρέη πρώτου προπονητή στον Απόλλωνα Πατρών.
Τον Ιούλιο 2017 υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ομάδα του ΓΣΛ Φάρου.
Όλα τα παραπάνω αν μη τι άλλο μαρτυρούν ότι η ομοσπονδία εμπιστεύθηκε για τους δικούς της λόγους έναν μικρομεσαίο και σχετικά άπειρο προπονητή για να μπορέσει να σταθεί με αξιώσεις σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα και αυτό φάνηκε δυστυχώς με τον χειρότερο τρόπο μέσα στο γήπεδο.
Κακή αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού, αδυναμία άμεσης αντίδρασης στις παγίδες και τα σχέδια των αντιπάλων, αλαλούμ στον πάγκο κ.λπ.
Όταν οι μεγάλες ομάδες εμπιστεύονται προπονητές τεράστιου διαμετρήματος όπως οι προπονητές των ΗΠΑ, της Ισπανίας, της Σερβίας δεν μπορείς να περιμένεις μετάλλιο με τις δικές σου επιλογές.
Γιατί κύριοι της ομοσπονδίας δεν δίνεις ποτέ ένα όχημα της φόρμουλα 1 σε έναν οδηγό που δεν έχει τρέξει ούτε στα δοκιμαστικά των αγώνων ούτε εμπιστεύεσαι μία PORSCHE σε άπειρο οδηγό για να τρέξει.
