Εκδηλώσεις μνήμης για τα 111 χρόνια από την εξέγερση των Θεσσαλών αγροτών στο Κιλελέρ πραγματοποίησαν το πρωί της Κυριακής η Περιφέρεια Θεσσαλίας και ο Δήμος Κιλελέρ.
Σε μια λιτή εκδήλωση και με περιορισμένο αριθμό ατόμων για λόγους δημόσιας υγείας πραγματοποιήθηκε στον χώρο του μνημείου επιμνημόσυνη δέηση, για να ακολουθήσουν καταθέσεις στεφάνων, τήρηση 1’ λεπτού σιγής και ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.
«111 χρόνια από την εξέγερση των κολίγων, το μήνυμα του Κιλελέρ παραμένει επίκαιρο γιατί είναι μήνυμα ζωής, βιώσιμης ανάπτυξης και ευημερίας για τους πολλούς», τόνισε ο Κ. Αγοραστός, ενώ ο δήμαρχος Κιλελέρ Θ. Νασιακόπουλος και τοπικοί βουλευτές αναφέρθηκαν στο μήνυμα της μέρας και την ανάγκη στήριξης του πρωτογενή τομέα.
Ο περιφερειάρχης στην ομιλία του έκανε λόγο για μία παραγωγική επανάσταση στη Θεσσαλία που ξεκινά από τη γη και τους ανθρώπους της για μια δίκαιη, ασφαλή και ανθεκτική κοινωνία. Αναλυτικά ανέφερε:
111 χρόνια από την εξέγερση των κολίγων, το μήνυμα του Κιλελέρ παραμένει επίκαιρο γιατί είναι μήνυμα ζωής, βιώσιμης ανάπτυξης και ευημερίας για τους πολλούς. Είναι το αναφαίρετο δικαίωμα στο αύριο. Που σήμερα απειλείται από άλλου είδους, πρωτόγνωρες κρίσεις, όπως η κλιματική αλλαγή, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, η πανδημία. Κρίσεις που έχουν άμεση σχέση με το περιβάλλον που ζούμε, αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη και επηρεάζουν αρνητικά καίριους οικονομικούς τομείς για τη Θεσσαλία όπως είναι η γεωργία.
Η παραγωγή είναι ζωή. Αν δεν παράξουμε, δεν υπάρχει μέλλον. Η εποχή επιβάλλει βαθιές επεξεργασίες και συνδυαστικές ολιστικές πολιτικές αντίστοιχες των κινδύνων και των απειλών που μας περιβάλλουν. Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τη φύση ως σύμμαχο και όχι σαν εχθρό. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να σχεδιάσουμε και να υλοποιούμε δράσεις «χρησιμοποιώντας» τη φύση και τις φυσικές διεργασίες, προστατεύοντας το περιβάλλον, αξιοποιώντας με ορθολογικό τρόπο τους φυσικούς πόρους της γεωργίας και επενδύοντας στην παραγωγή ασφαλών, ποιοτικών προϊόντων. Ο πλανήτης μικραίνει, η γη ξηραίνεται και ερημοποιείται, το νερό και ο αέρας μολύνονται. Το πρόβλημα είναι βιολογικό και αντιμετωπίζεται μόνο με την ηθική και βιολογική αφύπνιση των λαών. Αυτό είναι το ηθικό χρέος μας απέναντι στις επόμενες γενιές που θέλουν και πρέπει να ζήσουν καλύτερα από τους γονείς μας. Η εποχή απαιτεί ταχύτητα, αυτοματισμό ενεργειών και τολμηρές μεταρρυθμίσεις στη συλλογική προσπάθεια για την εθνική επαναδημιουργία. Όλοι μαζί δημιουργούμε ένα πλέγμα ενεργειών που δημιουργούν συνθήκες ασφάλειας και βιώσιμης ανάπτυξης, για τους πολλούς. Με ολοκληρωμένη στρατηγική, σοβαρή νομοθεσία και κίνητρα στους παραγωγούς. Τα πάντα είναι θέμα κόστους. Ο παραγωγός καλλιεργεί για να ζήσει. Το κόστος είναι αυτό που μας κάνει ανταγωνιστικούς και τα προϊόντα μας ελκυστικά στις διεθνείς αγορές.
Έργα πάνω από 1 δις ευρώ για τον πρωτογενή τομέα στη Θεσσαλία
Ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις Η Περιφέρεια έχει σχεδιάσει και υλοποιεί ένα από τα μεγαλύτερα Προγράμματα Αγροτικής Ανάπτυξης στη χώρα. Στηρίζουμε τους ανθρώπους της παραγωγής στην πράξη, στηρίζουμε την εθνική οικονομία, στηρίζουμε θέσεις εργασίας, στηρίζουμε το αγροτικό εισόδημα. Με συνολικό ποσό χρηματοδότησης 698 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ Θεσσαλίας, για εμβληματικά έργα όπως η επαναδημιουργία της Κάρλας, μεγάλα έργα υποδομών λιμνοδεξαμενές, φράγματα κ.α., εγγειοβελτιωτικά έργα κάτω 2,2 εκατ. ευρώ, επενδύσεις όπως τα Σχέδια Βελτίωσης, επενδύσεις μεταποίησης και εμπορίας αγροτικών προϊόντων, ενισχύσεις σε νέους γεωργούς, ανάπτυξη μικρών εκμεταλλεύσεων, ομάδες τοπικής δράσης Leader, έργα αγροτικής οδοποιίας και ενισχύσεις για μη γεωργικές δραστηριότητες σε αγροτικές περιοχές.
Ο Β. ΚΟΚΚΑΛΗΣ
Στον φετινό εορτασμό της εξέγερσης των Θεσσαλών κολίγων στο Κιλελέρ ως εκπρόσωπος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα, παρέστη σήμερα ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Βασίλης Κόκκαλης.
Στον χαιρετισμό του στάθηκε ιδιαίτερα στο κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται ο Ελληνικός αγροτικός τομέας και στα τρία σημαντικά εργαλεία για τη στήριξή του. Συγκεκριμένα, ο Λαρισαίος πολιτικός υποστήριξε πως «το τρένο περιμένει στο σταθμό και είναι το ταμείο ανάκαμψης. Θα είναι λοιπόν χαμένη ιστορική ευκαιρία αν δεν τον προλάβουμε. Οι πηγές χρηματοδότησης για τον πρωτογενή τομέα τα επόμενα χρόνια θα είναι τρεις: Πρώτον η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, για την οποία πρέπει η χώρα μας να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για τον ορισμό το πραγματικού αγρότη, για τη δημογραφική ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού και για την πολιτική της για το περιβάλλον. Οι άλλες δύο πηγές χρηματοδότησης είναι το Ταμείο Ανάκαμψης και το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης.»
Ο κ. Κόκκαλης συνέχισε λέγοντας πως «πρόκειται για τρεις πηγές χρηματοδότησής με διαφορετικά πλαίσια, με διαφορετικά υπουργεία σε ότι αφορά την αρμοδιότητα και την ευθύνη. Είναι αναγκαίος εκ των πραγμάτων ο δημόσιος διάλογος, η διαβούλευση, ώστε να διοχετευθούν αυτά τα χρήματα πράγματι στον πρωτογενή τομέα. Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει τη διαβούλευση μ’ αυτούς που θα εφαρμόσουν τις αποφάσεις, δηλαδή τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Θα είναι πραγματικά μία ιστορική ευκαιρία και πρέπει όλοι μαζί να κάνουμε τα πάντα να μη την χάσουμε. Γι’ αυτό κρίνεται αναγκαία η συναρμολόγηση όλων των αυτών των πολιτικών προς όφελος του πρωτογενούς τομέα».
Ο Λαρισαίος βουλευτής, αποτίνοντας ελάχιστο φόρο τιμής, κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του Θεσσαλού Αγρότη.
Ε. ΛΙΑΚΟΥΛΗ
Στις εκδηλώσεις μνήμης, με την ευκαιρία συμπλήρωσης των 111 χρόνων από την εξέγερση των Θεσσαλών αγροτών στο Κιλελέρ, παραβρέθηκε η βουλευτής και καταγόμενη από τον Πλατύκαμπο του Δήμου Κιλελέρ, Ευαγγελία Λιακούλη, εκπροσωπώντας την Πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά.
Οι φετινές εκδηλώσεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Θεσσαλίας και του Δήμου Κιλελέρ, πραγματοποιήθηκαν με περιορισμένο αριθμό ατόμων για λόγους δημόσιας υγείας και με αυστηρή τήρηση των υγειονομικών διατάξεων, στο «σφιχτό» πλαίσιο που επιτάσσει η πανδημία του κορονοϊού.
Η βουλευτής Λάρισας αφού παρακολούθησε την επιμνημόσυνη δέηση, η οποία τελέστηκε από τον Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου Σεβασμιότατο κ.κ. Ιερώνυμο, στη συνέχεια κατέθεσε στεφάνι στον χώρο του μνημείου των πεσόντων Θεσσαλών Αγροτών – Αγωνιστών.
Μετά το πέρας των εκδηλώσεων η Ευαγγελία Λιακούλη δήλωσε:
«Οι Αγρότες-Αγωνιστές του Κιλελέρ ξεσηκώθηκαν 29 χρόνια μετά την ένωση της Θεσσαλίας με την Ελλάδα, σηματοδοτώντας με την στάση τους πως η Ελευθερία, δεν είναι μόνο μια αφηρημένη ιδέα, αλλά χρειάζεται και ‘’ψωμί’’, όπως χρειάζεται και την προοπτική για μια ουσιαστική Ζωή αυτοπραγμάτωσης, ειδάλλως είναι μόνο ‘’ένα πουκάμισο αδειανό’’…
Με μαυρισμένα από τον ήλιο πρόσωπα, ξερακιανοί, με βαθιές τις ρυτίδες του μόχθου και ζώντας στο καθημερινό δικό τους σκοτάδι – αληθινοί δούλοι – κάτω από τη μπότα των τσιφλικάδων και των επιστατών τους, οι Αγρότες-Αγωνιστές του Κιλελέρ, έφεραν ωστόσο μέσα τους τον σπόρο του ασυμβίβαστου, όπως και του πραγματικά Ελεύθερου Ανθρώπου.
Αυτόν τον σπόρο, πότισε με τον επαναστατικό του λόγο ο αγωνιστής Μαρίνος Αντύπας, που δολοφονήθηκε πισώπλατα, από τα αφεντικά της εποχής του, που έβλεπαν τη ‘’βολή’’ τους να χάνεται…
Οι Αγρότες-Αγωνιστές του Κιλελέρ, ακολουθώντας το παράδειγμά του, πότισαν με το αίμα τους τα χώματα – αυτά τα ίδια που πρώτα είχαν ποτίσει με τον ιδρώτα τους.
Οι Αγρότες-Αγωνιστές του Κιλελέρ γέννησαν το σύγχρονο Αγροτικό Κίνημα, που αποτέλεσε πυρήνα ανθρώπινων δικαιωμάτων και συλλογικών κοινωνικών διεκδικήσεων, πολιτικοποιώντας τη δράση τους.
Οι Αγρότες-Αγωνιστές του Κιλελέρ άνοιξαν δρόμους για τις επόμενες γενιές.
Το μήνυμά τους σήμερα είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Η αγροτική παραγωγή βρίσκεται σε εσωστρέφεια και απομόνωση, το εισόδημα συρρικνώνεται, ο ΕΛΓΑ είναι απαρχαιωμένος και η κλιματική κρίση είναι παρούσα και καταστροφική για τις παραγωγές. Απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης της αγροτικής οικονομίας, μετατρέποντας την κρίση της πανδημίας σε ευκαιρία για την αγροτική παραγωγή, με την παγκόσμια διάδοση και κυριαρχία του μοντέλου της μεσογειακής διατροφής που συνδέεται εδώ και αιώνες με την υγεία και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, ένα ζητούμενο πλέον, για όλον τον κόσμο
Χρέος μας είναι να κρατήσουμε αυτούς τους δρόμους ανοιχτούς και να παλέψουμε ασταμάτητα και ασυμβίβαστα , τιμώντας τους παππούδες μας που γέννησαν την Αγροτική Ιδέα …».
Ο ΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
«Παρά τα 111 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τον ξεσηκωμό των κολίγων, ο εορτασμός της επετείου της εξέγερσης του Κιλελέρ μας υπενθυμίζει ένα ανεξίτηλο στη φθορά του χρόνου μήνυμα: Η ανάπτυξη του τόπου είναι στενά συνδεδεμένη με την αξιοποίηση της αγροτικής γης, της αγροτικής παραγωγής και την ευημερία των ανθρώπων που εργάζονται σκληρά για να την πετύχουν. Τιμώντας τους οφείλουμε να εργαστούμε σκληρά, όπως εκείνοι, για ένα καλύτερο μέλλον. Με σοβαρές προτάσεις και όχι επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, απλά και μόνο γιατί κάνουν θόρυβο!». Τα παραπάνω τονίζει ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, σε δήλωσή του για την επέτειο του αγροτικού ξεσηκωμού του Κιλελέρ.
Ο Θεσσαλός πολιτικός σημειώνει ότι «κατά καιρούς ακούγονται ισοπεδωτικές φωνές που απαξιώνουν την προσφορά των ανθρώπων της υπαίθρου, μιλώντας για “παχυλές” επιδοτήσεις και αποζημιώσεις, οι οποίες καλό θα ήταν να αποφεύγονται. Το 1910 τίποτα από τα παραπάνω δεν ήταν δεδομένο. Οι κολίγοι ζητούσαν ένα κομμάτι από τη γη που αγόγγυστα καλλιεργούσαν, για λογαριασμό και προς όφελος άλλου. Εξοντωτική δουλειά και καμία ελπίδα για το μέλλον, μόνο εφήμερα όνειρα μήπως κανένα παιδί τους μπορέσει να ξεφύγει και να προκόψει. Μέχρι που ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η συνεχής εξαθλίωση έφερε τον ξεσηκωμό. Δεν είχαν εξάλλου τίποτα να χάσουν. Το μόνο που ήθελαν ήταν να μπορούν να ελπίζουν σε μια καλύτερη ζωή.
Με την αναδιανομή της τσιφλικιών γρήγορα φάνηκαν οι δυνατότητες και οι προοπτικές για το μέλλον. Ο ολοήμερος αγώνας για την καλλιέργεια της γης μπορούσε να έχει μια καλή σοδειά και κατ’ επέκταση κάθε νοικοκύρης την ευκαιρία να μορφώσει τα παιδιά του, να τα προικίσει, να τα βοηθήσει να στρώσουν μια δουλειά ανάλογα με τα ταλέντα τους. Λειτούργησε η ευγενής άμιλλα, ο ανταγωνισμός που έφερε καινοτομία, πρόοδο και στήριξε δεκάδες άλλα επαγγέλματα.
Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων έγινε φανερή η αναγκαιότητα της κρατικής αρωγής, προκειμένου να αποφευχθούν επισιτιστικές κρίσεις και οικονομικές συνέπειες εξαιτίας ενός και μόνου, άλλα ιδιαίτερα σημαντικού, παράγοντα, που ταλανίζει την αγροτική παραγωγή: των καιρικών συνθηκών. Η αναγκαιότητα αυτή είναι ιδιαίτερα ορατή στις μέρες μας λόγω της κλιματικής αλλαγής. Αρκεί να αναρωτηθεί κανείς πόσο δύσκολα θα ανέκαμπτε η αγροτική παραγωγή, ακόμα και σήμερα με τα σύγχρονα μέσα που διαθέτουμε, μετά από φαινόμενα τύπου “Ιανού”. Πόσες αγροτικές οικογένειες θα βρισκόταν κυριολεκτικά σε απόγνωση από τους παγετούς που πλέον πλήττουν πολύ συχνά τις παραγωγές οπωροκηπευτικών. Τι πορτοκάλια, μήλα, κεράσια, σταφύλια, λαχανικά, γάλα και κρέας θα τρώγαμε, και σε τι τιμές, αν δεν υπήρχε το προστατευτικό -με τις ατέλειές του- πέπλο του ΕΛΓΑ και αυτές οι “τρισκατάρατες” για μερικούς επιδοτήσεις, ώστε να βοηθήσουν τον μέσο αγρότη και κτηνοτρόφο να ανακάμψει, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και να ανταπεξέλθει στα οικογενειακά έξοδα, σε χρονιές που η παραγωγή του καταστρέφεται.
Σαφώς υπάρχουν προβλήματα και πολλά είναι εκείνα που πρέπει να διορθωθούν για να δοθεί ώθηση στην φθίνουσα δημογραφικά ελληνική επαρχία. Υπάρχουν θέματα με τις αποζημιώσεις των παραγωγών στις ολοένα και συχνότερες ζημιές που γίνονται και η πολιτεία προσπαθεί να τις αντιμετωπίσει. Υπάρχουν ζητήματα με την πορεία των επιδοτήσεων, το ύψος τους και τον τρόπο που αποδίδονται. Υπάρχουν σκόπελοι στις εμπορικές συμφωνίες για εμβληματικά αγροτικά και κτηνοτροφικά μας προϊόντα και οι ανταγωνιστές μας καραδοκούν στη γωνία. Υπάρχουν ζητήματα με το κόστος παραγωγής και την ερημοποίηση του κάμπου εξαιτίας ιδεοληψιών που εμποδίζουν την ήπια εκτροπή του Αχελώου στη Θεσσαλία. Υπάρχει θέμα με την απουσία ισχυρών συνεταιρισμών, εδώ που γεννήθηκε η συνεταιριστική ιδέα. Υπάρχει μείζον ζήτημα με τη γήρανση και τη συρρίκνωση του ενεργού αγροτικού δυναμικού.
Όμως, όπως πρέπει να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η προσφορά και οι δυνατότητες της αγροτικής παραγωγής -ακόμα και σήμερα, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία- είναι τεράστια. Και αυτό φάνηκε όταν οι οικονομικές συνέπειες της πανδημίας δημιούργησαν έναν ιδιότυπο εθνικισμό των τροφίμων.
Η εξέγερση του Κιλελέρ έδειξε τη δύναμη που πηγάζει από την ανέχεια, αλλά και τη συμβολή της αγροτικής παραγωγής στην ανάπτυξη του τόπου. Αυτά δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε και τιμώντας τη μνήμη όσων έπεσαν τότε για να έχουμε την πολυτέλεια των επιλογών σήμερα, οφείλουμε να εργαστούμε σκληρά, όπως εκείνοι, για ένα καλύτερο μέλλον. Με σοβαρές προτάσεις και όχι επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, απλά και μόνο γιατί κάνουν θόρυβο!».
