Γραφεί ο Γιάννης Παπαϊωάννου
α. Οι ιδέες στην παραγωγή της πολιτικής.
Σαφώς στην πολιτική χρειάζονται δίπολα και περιχαρακώσεις. Χρειαζόμαστε οριοθετημένες και δημοκρατικές διαφοροποιήσεις και αποχρώσεις, στο πλαίσιο του δίπολου αριστερά δεξιά όπως έχει καθοριστεί αυτό μέσα στους τελευταίους αιώνες.
Το δίπολο αυτό δομημένο γύρω από αφετηριακές θέσεις είναι δυναμικά εξελισσόμενο μέσα στην ιστορία και δημιουργεί την πολιτική.
Η παραγωγή πολιτικής προϋποθέτει γνώση των αφετηριακών ιδεών και τοποθέτηση αυτών -ως εργαλεία- την ιστορική ροή γεγονότων!
Αυτή η ροη της ιστορίας παράγεται από τα μείζονα αντικρουόμενα συμφέροντα του ανταγωνισμού μεταξύ κοινωνιών και αγορών.
Αφού τοποθετηθούν οι αφετηριακές ιδέες επί των γεγονότων, ακολουθεί η παράγωγη νέων ιδεών και η χάραξη πολιτικής στόχευσης. Κατόπιν έρχεται η αποκοπή των περιττών στοιχείων και η εφαρμογή των ιδεών αυτών στην πράξη, ώστε να έχουμε νέα γεγονότα και νέα ιστορική ροη.
Η ίδια η ιστορική ροη είναι εκ της φύσεως της μόνιμα αναθεωρητική και μεταρρυθμιστική και δεν χρειάζονται επ αυτού ιδιαίτερες προσπάθειες .
Όταν τοποθετείς τις αφετηριακές ιδέες πάνω στη ιστορική ροή των γεγονότων, δεν μπορείς να παρακάμψεις κανένα γεγονός. Στην πολιτική όλοι ξέρουμε ότι η μη τοποθέτηση επί των γεγονότων ισοδυναμεί με αποχή και δεν λαμβάνεται υπόψη.
β Η κυριαρχία των αγορών επί των κοινωνιών.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια εποχή υπερεθνικών οργανισμών και συσπειρώσεων που έχουν επιβάλει την πλήρη κυριαρχία των αγορών επί των κοινωνιών.
Οι αγορές έχουν επιβληθεί επί όλων και των κοινωνικών δομών και όλων όσων κατασκεύασαν ως εργαλεία διαχρονικά οι κοινωνίες για να προοδεύουν.
Έχουν επιβληθεί επί της πολιτικής, της δικαστικής, της νομοθετικής εξουσίας και επί του τύπου. Η επιρροή τους επί αυτών των εξουσιών αναιρεί την διάκριση των εξουσιών που είναι θεμελιώδης αρχή του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας.
Καθώς οι κοινωνίες παύουν να προοδεύουν οι αγορές καθιστούν τα πάντα προϊόν εξαγοράσιμο, και εξαπλώνοντας την κυριαρχία τους επί της κοινότητας αίρουν την διαφορετικότητα και τις πολιτισμικές ταυτότητες οδηγώντας σε αυτό το οποίο λέμε παγκοσμιοποίηση.
Σε τοπικό επίπεδο οι αγορές διαφθείρουν για να δουλεψουν Σε τοπικό επίπεδο οι αγορές διαφθείρουν για να δουλέψουν. Η διαφθορά λιπαίνει τα γρανάζια του κράτους. Τελικά δημιουργούν κρίση αξιών και οικονομική κρίση μέσω της οποίας επωφελούνται περαιτέρω ενώ διαλύουν τα πάντα.
Η όποια πρόοδος συντελεστεί, πέρα από το σημείο της διάλυσης των κοινωνιών, είναι ατομική και πρόσκαιρη.
Μόνιμη πρόοδος συντελείται μόνο όταν συντελείται επί του συνόλου μιας κοινωνίας.
Έτσι προκύπτουν τα αντικρουόμενα συμφέροντα κοινωνίας – αγορών και η διάλυση της κοινωνίας οδηγεί στην επέλαση των αγορών που βιώνουμε αυτές τις μέρες, . Τουναντίον ο έλεγχος της αγοράς οδηγεί σε σταδιακή πρόοδο των κοινωνιών όπως έχει δείξει η εμπειρία αιώνων.
γ. Υπερεθνική ΕΕ
Σήμερα η συμμέτοχη της Ελλάδας κι άλλων χωρών στην υπερεθνική ΕΕ και την ΟΝΕ, δεν αφήνουν περιθώρια στα εγχώρια κόμματα να τοποθετήσουν τις αφετηριακές ιδέες τους πάνω στην ιστορική ροη και να χαράξουν πολιτικές.
Στην πράξη υπάρχει ελάχιστη παραγωγή πολιτικής στον τόπο μας, καθώς το σύνολο των πολιτικών που ασκούνται, παράγονται στην ΕΕ την ΕΚΤ και την Ευρωζώνη από δομές ουσιαστικά ανεξέλεγκτες
• Εκεί αποφασίζεται το ύψος των επιτοκίων και άρα των δάνειων που πληρώνουμε. Οι αποφάσεις παίρνονται χωρίς πολιτικά κριτήρια δηλαδή χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι υπερχρεωμένες κοινωνίες.
• Εκεί καθορίζεται με παρεμβάσεις -ή με απουσία παρεμβάσεων -το ύψος των τιμών στην ενέργεια, και η ακρίβεια.
• Εκεί καθορίζονται οι επενδύσεις που θα χρηματοδοτηθούν και εκείνες που θα βουλιάξουν.
• Εκεί καθορίζονται οι επιδοτήσεις αγροτικών προϊόντων οι περιφέρειες που θα δεχτούν τις επιδοτήσεις, το ύψος και η μορφή αυτών.
• Εκεί αποφασίζεται που θα πάνε τα λεφτά από τα ΕΣΠΑ και το Ταμείο ανάκαμψης.
• Εκεί αποφασίζεται συνολικά το αναπτυξιακό μοντέλο που θα που χρηματοδοτηθεί, Τα πάντα αποφασίζονται προς όφελος των αγορών και των ισχυρών λομπι.
Εκεί αποφασίστηκε το κλείσιμο της ΕΒΖ, η διάλυση της κλωστοϋφαντουργίας, η καταστροφή της ελληνικής παράκτιας αλιείας με την καταστροφή των καϊκιών, η απαγόρευση της καλλιέργειας καπνού, το ξερίζωμα των παραδοσιακών αμπελώνων, ο αφανισμός της τευτλοκαλλιέργειας, η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, η διάλυση της αγροτικής και παραγωγικής βάσης της χώρας, το ΦΠΑ, εκεί ελέγχεται ο προϋπολογισμός εκεί ελέγχτηκαν και οι προϋπολογισμοί που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία, εκεί ελέγχεται το έλλειμμα.
Εκεί αποφασίστηκε η τιμωρία της χώρας με την τρόικα και τα μνημόνια και εκεί παραδέχτηκαν τελικά το λάθος τους.
Εκεί αποφασιστήκαν οι χρηματοδοτήσεις των ολιγαρχιών για επενδύσεις σε κατασκευαστικό κλάδο και στο κάψιμο σκουπιδιών.
Εκεί αποφασίστηκε η εκποίηση του εθνικού πλούτου, των αεροδρομίων, των λιμανιών των ΔΕΚΟ, της ΔΕΗ, εκεί καταδικάστηκε ο ΟΣΕ σε ξεπούλημα εκεί αποφασίστηκε το “πώς” και “για ποιους” θα λειτούργει ο ανταγωνισμός. Εκεί αποφασίστηκε το μονοπώλιο των τεσσάρων τραπεζών που υπάρχουν στην χώρα.
Εκεί αποφασίστηκε να προχωρήσουν τα τράπεζες σε μαζικό δανεισμό που οδήγησε στην υπερχρέωση και την απώλεια περιουσίας.
Ακόμη και το σύνταγμα και οι νομοί μας αναθεωρείται τακτικά για να εισάγουν τους ευρωπαϊκούς νομούς
Το σύνολο της πολιτικής παράγεται εκεί και πάντα κυριαρχούν οι αγορές σε βάρος των κοινωνιών!
Το αποτέλεσμα είναι οι κοινωνίες μας και ειδικότερα η ελληνική κοινωνία να έχει πάψει να προοδεύει. Συντελείται μόνο πρόσκαιρη ατομική πρόοδος κάποιων ελαχίστων, ενώ τα ελληνόπουλα μετανάστευσαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες τα χρόνια τις κρίσης.
Η παράγωγη πλούτου έχει περιοριστεί σε τουριστικές περιοχές κι όλες οι άλλες οικονομικές δραστηριότητες αγκομαχούν και φθίνουν. Οι Έλληνες πηγαίνουν από επεισόδιο σε επεισόδιο φτωχοποίησης με τελευταίο αυτό της ενέργειας και της ακρίβειας.
Η διαφθορά και η αξιακή κρίση είναι παρούσα σε πολλές χώρες όπως και η οικονομική κρίση.
Η διάλυση των κοινωνιών είναι σε εξέλιξη αλλά όχι στην ίδια χρονική φάση σε όλες τις χώρες.
Απομένει στις τοπικές κυβερνήσεις οι μικρο παρεμβάσεις επί της λειτουργίας της πολιτικής και η αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση για την ενδημούσα διαφθορά αλλα και η αντιπαράθεση επί προσωπικού με στοχοποίηση και ενοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων και πολιτικών χώρων, συζύγων παιδιών συγγενών κλπ
γ. Η αποχή της κεντροαριστεράς και της δημοκρατικής αριστεράς από την πολιτική πρέπει να τελειώσει.
Η κεντροαριστερά και η δημοκρατική αριστερά που έχουν ως κεντρική πολιτική στόχευση την προάσπιση των κοινωνιών έναντι των αγορών, επέλεξαν να μην τοποθετήσουν τις αφετηριακές τους ιδέες επί της ιστορικής ροής των γεγονότων που οδήγησαν στην ΕΕ και την ΟΝΕ αλλά και συντελέστηκαν παγκοσμίως.
Επέλεξαν να αγνοήσουν τις αφετηριακές ιδέες τους κάνοντας αποχή η συμφώνησαν στην ΕΕ επί της αρχής. Έτσι ουσιαστικά άνοιξαν τον δρόμο για την επέλαση των αγορών.
Ειδικά η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία -και στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ –αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 και μετά- απείχαν και συνεχίζουν να απέχουν ουσιαστικά από κάθε κριτική στην ΕΕ της ΕΚΤ και την Ευρωζώνη.
Απέχουν δηλαδή από την προσπάθεια έλεγχου των αγορών προς όφελος των κοινωνιών. Απέχουν από την χάραξη πολιτικής κι έχουν αφήσει τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό ανεξέλεγκτο να ρημάξει τις κοινωνίες.
Αυτή η αποχή από την χάραξη πολιτικής ήταν και είναι πολιτική πράξη.
Χωρίς τοποθέτηση επί της ροής των γεγονότων δεν παράγεις πολιτική χάνεις στόχο και την αναγκαιότητα ύπαρξης.
δ. Η ήττα
Η πολιτική αποχή οδήγησε τελικά σαρωτική ήττα της κεντροαριστεράς σε παρά πολλές χώρες που χτυπήθηκαν από τα γεγονότα που προκάλεσαν οι ανεξέλεγκτες αγορές, ειδικά την οικονομική κρίση του 2008.
Παράλληλα είδαμε πολιτική ενίσχυση των δυνάμεων που ασκούν κριτική στην ΕΕ όπου παράγεται μονοθεματικά πλέον η πολιτική υπέρ των αγορών.
Αυτή η αποχή πρέπει να τελειώσει. Ειναι δεδομένο ότι οι κοινωνίες δεν θα μείνουν για καιρό χωρίς πολιτική εκπροσώπηση στην ΕΕ των αγορών. Θα βρουν άλλους φορείς για να εκφράσουν τα συμφέροντα τους.
