Η Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής και Βουλευτής Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη, αναφερόμενη στην απώλεια του Χρήστου Καλομπάτσιου , δήλωσε :
«Με ανείπωτη θλίψη αποχαιρετώ τον σπουδαίο Λαρισαίο, τον υπέροχο Άνθρωπο και εξαιρετικό Φίλο μου, Χρήστο Καλομπάτσιο. Είχα την μοναδική τύχη και ευλογία να συνεργαστώ μαζί του για πολλά χρόνια στην αυτοδιοίκηση, να βρεθώ μαζί του στο Κέντρο Πρόληψης του ΟΚΑΝΑ, όπου συνδημιουργήσαμε το «Εργαστήρι Ζωής», να πορευτούμε μαζί στον εθελοντισμό και σε πολλές κοινωνικές δράσεις.
Η ανάμιξή του με τα κοινά, ήταν μόνο η καταφανής ανάγκη του να προσφέρει όπου μπορούσε, όσα μπορούσε, όπως μπορούσε.
Αγαπούσε τον Άνθρωπο βαθιά, χωρίς διακρίσεις κομματικές, κοινωνικές ή άλλες. Αγκάλιασε τους πρόσφυγες όπως κανείς άλλος, ήταν το καταφύγιο όλων των άπορων του νομού, έγινε το ανοιχτό μυαλό και η ανοιχτή καρδιά για κάθε ανήμπορο και εξαρτημένο, έδινε ευκαιρίες στους ανθρώπους, πίστευε στη δύναμη της ψυχής και καμάρωνε για τα επιτεύγματα της νέας γενιάς .
Ο Χρήστος Καλομπάτσιος ήταν ένας μεγαλόψυχος Άνθρωπος, που έζησε μια ήρεμη και αγνή ζωή. Χωρίς μίση και πάθη, χωρίς αντιδικίες και διαξιφισμούς, κατάφερε μέσα από το δρόμο της Αγάπης , να επιχειρεί καθημερινά να φτάσει στην προσωπική του Θέωση.
Όπου υπήρξε, άφησε πίσω του Φως: το έργο του αδιαμφισβήτητο, όλοι όσοι τον γνώρισαν τον αγάπησαν βαθιά, η τοπική κοινωνία τον νιώθει ως τον «δικό της άνθρωπο».
Καταξιώθηκε μέσα από τον δύσκολο δρόμο της αρετής, χωρίς διαγκωνισμούς, χωρίς έπαρση κι εγωισμό, ακόμη κι όταν κλήθηκε να υπηρετήσει σε υψηλές θέσεις ευθύνης.
Πάντα κράτησε την ψυχή του μακριά από την φθοροποιό καθημερινότητα και η επίκλησή του για «το θέλημα του Θεού» σε κάθε προσπάθεια, ήταν η μόνιμη επωδός του.
Με σεβασμό σε όλους, με ακλόνητη συνείδηση για το συλλογικό χρέος, πάντα χαμήλωνε ταπεινά το ύψος του, πάντα προέτασσε άλλους, πάντα στον έπαινο προς το πρόσωπό του έκανε αντιπερισπασμούς, δείχνοντας κάποιον δήθεν καλύτερό του .
Κι όσο εκείνος χαμήλωνε, τόσο αλήθεια ψήλωνε.
Ψήλωνε πνευματικά και κέρδιζε βήματα στην πορεία του προς την αιωνιότητα.
Αυτή κέρδισε αδιαμφισβήτητα, γιατί όταν σκέφτομαι τον Χρήστο Καλομπάτσιο, τον σκέφτομαι μόνο στην αγκαλιά του Θεού, λουσμένο στο Φως της Αγάπης, που πιστά δίδαξε με τη ζωή του κι απλόχερα μοίρασε σε όλους μας .
Γι αυτό οι λέξεις μας, είναι φτωχές και λίγες.
Γιατί ο Χρήστος Καλομπάτσιος, χωράει μόνο στον Παράδεισο.
Καλό Ταξίδι, Σπουδαίε Άνθρωπε , Αξέχαστε Φίλε, θα είσαι πάντα στο πιο τρυφερό μέρος της καρδιάς μου».
