ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΛΑΣ, Φιλόλογος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Υποψήφιος Βουλευτής Λάρισας της ΝΔ
Είναι τόσο απολιτίκ όσο νομίζουμε η νέα γενιά; Όχι είναι η απάντηση. Ο καλύτερος τρόπος για να κρύψεις μια πραγματικότητα είναι να γενικεύσεις. Αυτό αδικεί τους νέους. Η νέα γενιά δεν είναι απολιτίκ. Απογοητευμένη είναι. Και ψάχνει από κάπου να πιαστεί.
Η νέα γενιά είναι απογοητευμένη από τους θεσμούς, από τους πολιτικούς, από τα ΜΜΕ, από τις προοπτικές. Η νέα γενιά δεν αισθάνεται χαρούμενη, δεν ελπίζει, δεν νιώθει περηφάνια. Γιατί οι νέοι είναι οι μεγάλοι ηττημένοι των πολλαπλών κρίσεων, είναι τελικά οι παραμελημένοι των κρίσεων.
Βιώνουν με έντονη συναισθηματική φόρτιση τις νέες αβεβαιότητες. Για τις αβεβαιότητες αυτές δεν έφταιξαν. Πρόκειται για τη γενιά που νιώθει ότι αγνοείται.
Η χώρα μας πρέπει να επενδύσει περισσότερο στη νέα γενιά. Η νέα γενιά είναι η πρώτη μεταπολεμική γενιά που βιώνει υποβάθμιση του βιοτικού της επιπέδου και των προσδοκιών, μετά από πολλές δεκαετίες έντονης ανάπτυξης. Η νέα γενιά δυσκολεύεται να βρει αξιοπρεπή εργασία και μισθό.
Βιώνει το φαινόμενο της διαγενεακής αδικίας.
Όσοι, λοιπόν, διατείνονται ότι οι νέοι απέχουν από την πολιτική επειδή είναι απαθείς, κάνουν λογικό άλμα. Το λογικό άλμα είναι ο εγκλωβισμός στο στερεότυπο ότι η πολιτική συμμετοχή ταυτίζεται με την κομματική στράτευση. Οι νέοι όμως έχουν υψηλό βαθμό πολιτικοποίησης. Έχουν υψηλή μόρφωση, καλή ενημέρωση, βαθιά κατανόηση της επικοινωνίας, εμπλέκονται σε δραστηριότητες της κοινωνίας των πολιτών.
Οι δράσεις των νέων σήμερα περνούν απαρατήρητες, διότι δεν είναι κομματικές, δεν έχουν το πρόσημο μιας θεσμικής πολιτικής δράσης. Η κουλτούρα της πολιτικής συμμετοχής για τους νέους έχει αλλάξει. Πιστεύουν ότι η πολιτική συμμετοχή δεν περνά πάντα από την εκλογική διαδικασία. Γι’ αυτούς το ρεπερτόριο της πολιτικής δράσης είναι διευρυμένο.
Σε κάθε περίπτωση οι νέοι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μια συμπαγής και ενιαία πολιτική κατηγορία. Συμμετέχουν σε μεταλλάξεις της κοινωνίας που πολλές φορές ξεγλιστρούν από τα κόμματα. Οι σημερινοί νέοι εμφορούνται πολύ περισσότερο από μεταϋλιστικές αξίες όπως τα δικαιώματα, η έμφυλη βία, το περιβάλλον, η εκπαίδευση. Θέματα που δεν διεισδύουν εύκολα στο λόγο των κομμάτων.
Οι νέοι επίσης δεν πιστεύουν τόσο και στους παραδοσιακούς διαχωρισμούς Δεξιά- Αριστερά. Αυτές οι διαιρετικές τομές δεν τους εμπνέουν. Επιλέγουν την ψήφο τους χωρίς τα παλιά στερεοτυπικά κριτήρια. Οι παλιές διαχωριστικές γραμμές, τα παλιά συνθήματα μιλούν μάλλον σε ένα κοινό ήδη αποφασισμένο. Ας ξαναδούμε, λοιπόν, τα μηνύματα που εκπέμπουμε, αν θέλουμε να μιλήσουμε στους νέους. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι η νέα γενιά ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Οφείλουμε να απλώσουμε το χέρι μας με σύνεση και μετριοπάθεια.
