Ἡμέρα χαρᾶς μεγάλης ξημέρωσε σήμερα, Ἀδελφοί μου. Χριστούγεννα. Καί τά Χριστούγεννα εἶναι ὄντως ἡμέρα μεγάλης χαρᾶς. Εἶναι ἡ ἀτίμητη προσφορά τοῦ Οὐρανοῦ στή γῆ, τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. «Ἰδού», εἶπε ὁ ἄγγελος στούς ποιμένες ἀγγέλλοντάς τους τό χαρμόσυνο γεγονός, «εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος». (Λουκ. β. 10-11).
Καί πράγματι, ἡ νύχτα αὐτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἐσημείωσε μοναδικό σταθμό στή ζωή καί στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Τό μέγα μυστήριο πού εἶχαν προφητεύσει οἱ Προφῆτες συντελέσθηκε. Ἔλαβε πράγματι σάρκα ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ «ὁ λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ὑμῖν» (Ἰω.α.14). «Ἔκλινεν οὐρανούς καί κατέβη» (Ψαλμ. ιζ.10). Καί ἡ σοφία τῶν Πατέρων, μᾶς ἐφιστᾶ τήν προσοχή. Προσέχετε μᾶς λέει: Αὐτός πού γεννήθηκε εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής ὁ ὁποῖος εἶναι Θεός ἀληθινός καί γεννήθηκε πρό πάντων τῶν αἰώνων ἀπό τό Θεό Πατέρα. Δέν εἶναι νέος, εἶναι παλαιός. Εἶναι ὁ Θεός πού ἔγινε ἄνθρωπος.
Γεννήθηκε σάν ἄνθρωπος στή Βηθλεέμ. Ἀναλήφθηκε ἀπ’ τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Ἔζησε ἀνάμεσά μας. Εἶναι ὁ παλαιός τῶν ἡμερῶν, πού ἦλθε ἀνάμεσά μας ὡς ἄνθρωπος. Παιδίον Νέον. Εἶναι ὁ ἄχρονος καί αἰώνιος καί ἀΐδιος Θεός πού μπαίνει στό χρόνο. Γεννήθηκε σάν νά ἁρπάχτηκε ἀπ’ τήν κοιλία τῆς Παρθένου, ὅπως τὄγραφε ὁ Δαβίδ. «Ὅτι σύ εἶ, ὁ ἐκσπάσας με ἐκ γαστρός» (Ψ.21,10). Μέ ἀπέσπασες ἀπ’ τήν κοιλία τῆς Παρθένου Μητρός μου. Κι ὅπως εἶναι γραμμένο στό Βιβλίο τοῦ Ἰώβ (Ἰώβ.10,10-11) «ὥσπερ γάλα μέ ἤμελξας, ἐτύρωσάς δέ με ἴσα τυρῶ. Δέρμα καί κρέας μέ ἐνέδυσας, ὀστέοις δέ με καί νεύροις ἐνεῖρας».
Ἐσύ μέ ἔκανες ρευστό σάν τό γάλα πού ἀρμέγεται κι ἔπειτα πιό στερεό ὅπως τό τυρί. Μέ ἔντυσες μέ δέρμα καί κρέας καί μέ συναρμολόγησες μέ ὀστᾶ καί νεῦρα». Ναί, λέει ὁ Κύριος διά τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου «Πρό τοῦ με πλᾶσαι σε ἐκ κοιλίας ἐπίσταμαί σε, καί πρό τοῦ σε ἐξελθεῖν ἐκ μητρός ἡγίασά σε» (Ἱερ. Α.5.). Σέ γνωρίζω καλά πρίν ἀκόμα σέ πλάσω μέσα στήν κοιλία τῆς μητρός σου καί σ’ ἔχω ἁγιάσει, πρίν νά γεννηθεῖς.
Αὐτό τό θαῦμα ζοῦμε σήμερα καί ἑορτάζουμε στό Ναό, Ἀδελφοί μου. Τή σάρκωσι τοῦ Λόγου, τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Χριστοῦ. Ἐμεῖς πού συναχθήκαμε σήμερα μέ χαρά, ἐμεῖς πού φέρουμε τ’ ὄνομά Του, Χριστιανοί καί μάλιστα Ὀρθόδοξοι, ἐμεῖς πού ὁμολογοῦμε ὅτι πιστεύουμε σ’ αὐτόν τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν μονογενῆ, τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων, δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο».
Σ’ αὐτή τήν ἡμέρα συγκλίνουν ὅλοι οἱ χρόνοι κι ὅλες οἱ ἐποχές. Σ’ αὐτόν τόν γεννηθέντα Σωτῆρα κλίνει «πᾶν γόνυ», σήμερα. Αὐτός δικαιώνει τούς Προφῆτες καί φιμώνει τούς αἱρετικούς, τούς ἀθέους. «Φιμούσθω- λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων – πᾶσα αἵρεσις διαφόρους ποιητάς καί κοσμοποιούς εἰσάγουσα· φιμούσθω βλασφημοῦσα γλῶσσα τόν Χριστόν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ». Ἄς φιμωθῇ κάθε αἵρεσις πού διατείνεται ὅτι ὑπάρχουν πολλοί καί διάφοροι δημιουργοί αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἄς φιμωθῇ κάθε γλῶσσα πού βλασφημεῖ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἰδού, Αὐτός ὁ Κύριος βασιλεύει τῶν ὑπ’ Αὐτοῦ πεποιημένων, τῶν ἰδίων δημιουργημάτων.
«Πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν» (Ἰω. 1,3). Διατί ἆραγε, ὁ Παντοδύναμος Δημιουργός τῆς ὁρατῆς καί ἀοράτου κτίσεως «δι’ ὅν τά πάντα καί δι’ οὗ τά πάντα» «ἐκένωσεν ἑαυτόν μορφήν δούλου λαβών»; (Φιλιπ. β.7). Ἀκριβῶς γιά νά μᾶς φέρῃ τή χαρά. Τή χαρά τῆς σωτηρίας μας. Νά μᾶς διαμηνύσῃ ὅτι ἀπό ἀγάπη μᾶς ἔπλασε, μέ ἀγάπη μᾶς περιβάλλει, κι ὅπως αὐτός ὁ Θεοῦ Θεός «Λόγος σάρξ ἐγένετο» (Ἰω. α.14) μᾶς δίνει τή χάρι καί τήν δύναμι νά γίνουμε παιδιά Του, υἱοί καί κληρονόμοι τῆς βασιλείας Του. «Ὅσοι ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι τοῖς πιστεύουσιν εἰς τό ὄνομα αὐτοῦ». (Ἰω. α.20). Ἀδελφοί μου, ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά μᾶς κάνῃ Θεούς. Αὐτό εἶναι τό ἀτίμητο δῶρο τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του. Τό παιδίον μᾶς προσφέρεται. Τώρα τόν λόγον τόν ἔχουμε ἐμεῖς.
Ἐμεῖς πού εἴμαστε αὐτοί πού ἐλάβαμε Αὐτόν, Αὐτόν πού Τόν πιστέψαμε. Ν’ ἁπλώνουμε τά χέρια μας καί ν’ ἀδράξουμε τό θησαυρό πού μᾶς προσφέρεται. Ἰδού ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Θεός πού θἆναι πάντα μαζί μας. Πού θἆναι δικός μας. Τό φῶς μας, ἡ δύναμίς μας, ἡ χαρά μας, ἡ εἰρήνη μας καί ἡ λύτρωσίς μας.
Ἄς ἀνοίξουμε σάν φάτνη τήν καρδιά μας κι ἄς τόν ἀποθέσουμε ἐκεῖ. Θά λύσῃ ἀπό ’κεῖ ὅλα τά προβλήματά μας. Τά παρόντα καί τά μέλλοντα. Ἄς τόν δεχθοῦμε, ἀδελφοί μου, κι ἄς τόν ὑποδεχθοῦμε μέ ἄφατο ἐνθουσιασμό, τόν μικρόν Ἰησοῦ τῆς Φάτνης, πού ἔγινε ἄνθρωπος σάν κι ἐμᾶς γιά νά μᾶς κάνῃ ὁμοίους του, Θεούς. Ἄλλους, κατά χάριν Θεούς. Ἄς ξεχειλίσουν οἱ καρδιές μας ἀπό εὐγνωμοσύνη πρός τόν Κύριο, ἄς γιορτάσουμε μέ χαρά, κι ἄς μεταποιήσουμε τήν κάθε ἡμέρα τῆς ζωῆς μας σέ Γιορτή. Κι ἄς γιορτάζουμε πάντα Χριστούγεννα. Αἰώνια Χριστούγεννα. Ἀμήν.
Μέ θερμές ἑόρτιες εὐχές
ο Μητροπολίτης σας
ο Λαρίσης και Τυρνάβου Ιγνάτιος
