ΓΡΑΦΕΙ Ο Ιωάννης Α. Αγοραστός, Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Σκαμνιά, ορεινό χωριό στους πρόποδες της νότιας πλευράς του Ολύμπου. Πετρόκτιστα σπίτια, διώροφα με πλάκες για σκεπή. Βομβαρδίστηκε το Μάρτιο του 1943 και κάηκε τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς από τους Γερμανούς.
Μόνο την εκκλησία, της Αγίας Τριάδας, δεν έκαψαν οι Γερμανοί. Γκρέμισαν όμως και τις πέτρινες καμάρες από τις οποίες περνούσαν οι σωλήνες που έφερναν το νερό στο χωριό. Έτσι δεν είχε νερό το καμένο χωριό.
Κάποιοι κάτοικοι προσπάθησαν να βολευτούν στα καμένα σπίτια. Οι περισσότεροι Σκαμνιώτες, όμως, εγκατέλειψαν το κατεστραμμένο χωριό και εγκαταστάθηκαν στον κάμπο, κοντά στα κτήματα τους, σε κατασκευές-αποθήκες διάσπαρτες στα χωράφια τους. Έτσι δημιουργήθηκε η Νέα Σκαμνιά σε μία απόσταση έξι με επτά χιλιόμετρα από το παλιό χωριό.
Πριν μπορέσουν να συνέλθουν από την ολοκληρωτική καταστροφή, άρχισε ο εμφύλιος και η αναγκαστική μετεγκατάσταση των κατοίκων για να απομονωθούν οι αντάρτες. Με το τέλος του εμφυλίου αρκετοί Σκαμνιώτες επανήλθαν και έκτισαν τα σπίτια τους στη νέα θέση που είχαν επιλέξει μετά το κάψιμο του χωριού.
Ωστόσο μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα αρκετοί Σκαμνιώτες ξαναέφυγαν προς μεγαλύτερα κέντρα και κάποιοι μετανάστευσαν στο εξωτερικό.
Κάποιοι όμως έμειναν στο χωριό και επιμένουν να καλλιεργούν τα κτήματα και να εκτρέφουν διάφορα ζώα.
Ουσιαστικά το χωριό κτίστηκε στη θέση αυτή τη δεκαετία του πενήντα.
Από τότε αντιμετώπιζε πρόβλημα με το νερό. Δεν έφτανε το νερό. Όσο χρησιμοποιούσαν τις στάμνες για νερό, επαρκούσαν οι δύο βρύσες του χωριού καθ βολεύονταν οι Σκαμνιώτες, που επέμειναν να ζήσουν εκεί, παρά τις δύσκολες συνθήκες.
Όταν χρειάστηκε να γίνει δίκτυο ύδρευσης δεν επαρκούσε το νερό για να πάει στα σπίτια.
Οι γεωτρήσεις που έγιναν αύξησαν την ποσότητα του νερού αλλά χάλασαν την ποιότητα. Το νερό κρίθηκε ακατάλληλο.
Δηλαδή εξήντα χρόνια οι Σκαμνιώτες της Συκαμινέας έχουν πρόβλημα με το νερό. ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
Μήπως οι υπεύθυνοι, ο Δήμος Ελασσόνας και η Περιφέρεια Θεσσαλίας πρέπει να ενδιαφερθούν για να έχουν, και οι εναπομείναντες Σκαμνιώτες στη Συκαμινέα, επάρκεια καθαρού νερού για να πίνουν, να μαγειρεύουν και να πλένονται;
Στις 20 Απριλίου 2015 συμληρώνονται εβδομήντα δύο χρόνια από τότε που οι Γερμανοί κατέστρεψαν μαζί με την παλιά Σκαμνιά και την ύδρευση.
Μετά από εξήντα χρόνια, από τη δημιουργία του καινούργιου χωριού, δικαιούνται και οι Σκαμνιώτες, που επέλεξαν να ζήσουν εκεί που έζησαν οι γονείς και παππούδες τους, να αποκτήσουν επάρκεια ΚΑΘΑΡΟΥ ΝΕΡΟΥ.
Είναι γνωστό, ότι, οι αποφάσεις για πηγές και δίκτυα ύδρευσης, όσο δεν υλοποιούνται, δεν προσφέρουν τίποτε στους διψασμένους.
