Το μήνυμα του Μητροπολίτη Λάρισας και Τυρνάβου για τη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Πρός
Τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν
Εὐσεβῆ Λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀγαπητοί μου,

Ἀναφέραμε στό περσινό μας μήνυμα πώς δέν νοεῖται ἐκκλησιαστική σύναξη, προσευχητική ἀναφορά, Θεία Λατρεία στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, χωρίς μνημόνευση τοῦ Τιμίου Ὀνόματος τῆς Κυρίας Μεγαλόχαρης, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τοῦτο γιατί ἡ Παναγία μας δέν εἶναι κομβικό πρόσωπο μόνο στή Θεολογία μας, ἀλλά καί στή λατρεία μας. Κι ὅπως οἱ Ἅγιοι Ἀποστόλοι θεωροῦσαν εὐλογία νά ἔχουν ἀνάμεσά τους τή Μητέρα τοῦ Κυρίου, ἔτσι κι ἐμεῖς δέν ἀντέχουμε νά μήν ἔχουμε σέ κάθε Ὀρθόδοξο Ναό ὄχι μόνο μιά – δέν μᾶς φτάνει – ἀλλά πολλές εἰκόνες διάσπαρτες τῆς Παναγίας μας, γιά νά τονίζουμε τήν αἴσθηση ὅτι ἡ Παναγία εἶναι μαζί μας καί δέν μᾶς ἐγκατέλειψε, οὔτε θά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ. Κι ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά δέν νοεῖται Ἀκολουθία τῆς Ἐκκλησίας μας χωρίς τή μνημόνευση σέ πολλά σημεῖα τοῦ Τιμίου Ὀνόματός Της.

Κι ὅπως οἱ Ἀπόστολοι εἶχαν τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας Της, τόσο ὅσο ἦταν ἐν ζωῇ, ἀλλά καί μετά τήν ἔνδοξη Κοίμησή Της, ἔτσι κι ἐμεῖς δέν διανοούμαστε νά θεωρήσουμε ὅτι Τήν ἀποχωριστήκαμε, γι᾽ αὐτό καί προσευχόμαστε σέ Αὐτήν, Τήν εὐχαριστοῦμε, Τήν προσκυνᾶμε, συνομιλοῦμε μπροστά στήν Εἰκόνα Της κι ἔχουμε τήν αἴσθηση ὅτι εἶναι ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν. Ἔχουμε ἐπίσης, τήν αἴσθηση ὅτι ἡ Κοίμησή Της ἀποτέλεσε ἀφορμή μεγαλύτερης δόξας γιά τή Μεγαλόχαρη. «Τῇ Ἐνδόξῳ Κοιμήσει Σου, οὐρανοί ἐπαγάλλονται καὶ Ἀγγέλων γέγηθε τὰ στρατεύματα», δηλαδή μέ τήν ἔνδοξη Κοίμησή Σου οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται μέ ἀσύλληπτο τρόπο, ἐνῶ καί οἱ ἐπουράνιες στρατιές τῶν Ἀγγέλων ἔχουν καταχαρεῖ. Ὄχι βέβαια, ἐπειδή κατέλαβε ὀ θάνατος τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἀλλά διότι ἐπειδή καί στό δικό Της πρόσωπο, μέ τή μετάστασή Της, σημειώθηκε ἄλλη μιά νίκη ἐπί τοῦ θανάτου. Γι᾽ αὐτό καί μιλᾶμε γιά τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ἡ Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἦταν ἀφορμή νά φανεῖ μέ μοναδικό τρόπο ἡ δόξα Της, πολύ περισσότερο ἀπό ὅσο εἶχε μέχρι τότε διαπιστώσει ἡ Ἐκκλησία.

Σέ ἕναν ἀπό τούς πιό σπουδαίους θεολογικους του λόγους, στό «Ἐγκώμιον εἰς τὴν πάνσεπτον Κοίμησιν τῆς Θεομήτορος», ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός συνθέτει ἕναν διάλογο μεταξύ Παναγίας καί Χριστοῦ. Λέει ἡ Παναγία πρός τόν Χριστό: «Υἱέ μου, ἐγώ ἐν παρθενίᾳ σοῦ ἔδωσα τό σῶμα, ἐγώ σέ ἐθήλασα, ἐγώ σέ ἐβάστασα στήν ἀγκαλιά μου, ἐγώ σέ μεγάλωσα, ἐγώ ἤμουν κοντά σου στόν Σταυρό καί διῆλθε τήν ψυχή μου, κατά τήν προφητεία, ἡ ρομφαία τοῦ θανάτου σου. Τώρα ἐσύ πάρε τήν ψυχή μου κοντά σου καί κάνε ὅ,τι ἁρμόζει νά κάνεις στή μητέρα σου.». Καί ἡ γεμάτη τρυφερότητα ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ: «Ἦλθε ἡ ὥρα νά ἐλθῃς κοντά μου. Θά λάβῃς τήν δόξα, ἡ ὁποία σοῦ ἀνήκει. Θά καθήσῃς στά δεξιά μου, γιά νά εἶσαι κοντά εἰς τό τέκνον σου, εἰς τόν Υἱόν σου, καί γιά νά συνδιαιωνίζῃς μαζί μου».

Δοξάζουμε κι ἐμεῖς τήν Κυρία Θεοτόκο, ὄχι γιατί ἔχει ἀνάγκη τή δική μας ἀνθρώπινη δόξα, αὐτή πού εἶναι ἡ Βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν καί τῶν Ἀγγέλων καί Κυρία πάντων ἡμῶν, ἀλλά γιατί μέσα ἀπό αὐτήν τη δοξολογική προσέγγιση, χαιρόμαστε. Καί χαιρόμαστε ὄχι μόνο γιά τή δόξα τῆς Μάνας μας τῆς Παναγιᾶς, ἀλλά γιά τό γεγονός πώς ἡ δική Της δόξα εἶναι πιστοποίηση καί διαβεβαίωση καί γιά τή δική μας δόξα κοντά στόν Υἱό Της, ὅλων ἡμῶν πού θέλουμε νά λεγόμαστε καί νά εἴμαστε παιδιά Τής. Εὐτυχία εἶναι τό νά εἴμαστε μέ τόν Χριστό κι αὐτή πού κυρίως διασφαλίζει τήν οὐσιαστική μας σχέση μέ τόν Σωτῆρα Χριστό δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν Ἄχραντη Μητέρα Του καί Μητέρα ὅλων μας, ἡ ὁποία μέ τήν προσευχητική Της μεσιτεία καί παρέμβαση, ξέρει νά μᾶς σκεπάζει ὅλους προστατευτικά κάτω ἀπό τό Μαφόρι Της ὅσο ἄτακτα παιδιά κι ἄν εἴμαστε.

Ἄς δοξάσουμε λοιπόν, σήμερα τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἄς Τήν τιμήσουμε ὅπως τῆς ἀξίζει, ἄς ἀφήσουμε τή χαρά τῆς Ἑορτῆς νά καταλάβει τήν ψυχή μας μέ τή βεβαιότητα ὅτι βρίσκουμε στό πρόσωπό Της τή Φοβερά Προστασία, τήν Παραμυθία, τήν Προμήθεια καί ὅλα ὅσα ἡ ὑμνολογία μας ἔχει ἐμπνευσθεῖ γιά νά Τήν κατακοσμήσει δοξολογικά.

Αὐτῆς Ἁγίαις Πρεσβείαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν. Ἀμήν.

Μέ πατρικές εὐχές.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἱερώνυμος