Επιστολή της διοίκησης της ΕΛΜΕ Λάρισας προς τους γονείς
Το Δ. Σ. της ΕΛΜΕ Λάρισας με την επιστολή αυτή θέλει να σας ενημερώσει για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη δημόσια εκπαίδευση, (κοινωνικό αγαθό, στο οποίο σύμφωνα με το Σύνταγμα, πρέπει να έχουν πρόσβαση όλα τα παιδιά), μέσα από την πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης και των μνημονίων.
• Η φετινή σχολική χρονιά λήγει με το δημόσιο σχολείο πληγωμένο ανεπανόρθωτα λόγω της ελλιπούς χρηματοδότησης, που δημιούργησε χιλιάδες κενά και απώλεια διδακτικών ωρών ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Βασικά λειτουργικά έξοδα απαραίτητα για τη λειτουργία της σχολικής μονάδας (όπως πετρέλαιο, αναλώσιμα, φωτοτυπικό χαρτί, κ.λ.π.) περικόπηκαν σε σημαντικό βαθμό σε αρκετά σχολεία, μεταθέτοντας την ευθύνη για τη λειτουργία των σχολείων, κάτι που αποτελεί συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας, στους ίδιους τους γονείς, οι περισσότεροι από τους οποίους με συρρικνωμένα ή καθόλου εισοδήματα προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα επιβίωσης της οικογένειάς τους από τη λαίλαπα των μνημονίων.
• Ταυτόχρονα βασικές δομές που υποστηρίζουν την εκπαίδευση, και απευθύνονται κυρίως στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, όπως η πρόσθετη διδακτική στήριξη, η ενισχυτική διδασκαλία υπολειτουργούν, οι σχολικές βιβλιοθήκες ακόμα και η ειδική αγωγή και αυτές υπολειτουργούν, επειδή αυτό προτάσσει η δημοσιονομική προσαρμογή.
• Τα αθλητικά σχολεία λειτουργούν φέτος για τελευταία χρονιά, τα μουσικά σχολεία υπολειτουργούν με ελλείψεις εκπαιδευτικών, η χώρα που γέννησε το δυτικό πολιτισμό σε όλο της το μεγαλείο!
• Σχολικές μονάδες συγχωνεύονται, αναγκάζοντας πολλούς μαθητές να αποξενώνονται απόλυτα από το Σχολείο, που το ένιωθαν ασφυκτικό και βαθμοθηρικό και να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις, χωρίς εξασφαλισμένα τα κονδύλια για αυτή τη μετακίνηση. Δημιουργούν έτσι σχολεία μαμούθ, όπου θα βλέπουμε τις σχέσεις ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να δυσχεραίνονται, το αναγκαίο εκπαιδευτικό κλίμα να καταστρέφεται και τη σχολική βία να ανθεί. Πράγματα δηλαδή που ήδη ήταν επιβαρυμένα, να γίνονται αβάσταχτα.
Φυσικά για όλα αυτά και άλλα πολλά που θα ακολουθήσουν πρέπει να βρεθεί ένας «αποδιοπομπαίος τράγος» που θα στοχοποιηθεί και εναντίον του οποίου θα βάλει όλη η κοινωνία. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον εκπαιδευτικό, το δημόσιο λειτουργό της εκπαίδευσης που σε συνθήκες αντίξοες, σηκώνει με αξιοπρέπεια και αυταπάρνηση το βάρος του δημόσιου σχολείου.
Εδώ και πολύ καιρό μεθοδεύεται από το Υπουργείο Παιδείας, σε αγαστή συνεργασία με τα τρομοπαπαγαλάκια των ΜΜΕ, μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης του κλάδου των εκπαιδευτικών
Λένε: Οι εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες, δεν εργάζονται αρκετά.
Η αλήθεια όμως είναι ότι: Οι έλληνες εκπαιδευτικοί εργαζόμαστε κατά μέσο όρο 18,5 διδακτικές ώρες, λίγο πάνω από τον ευρωπαϊκό αντίστοιχο Μ.Ο. Εκτός από το διδακτικό μας έργο, που συνεπάγεται προετοιμασία, διόρθωση γραπτών κ.λ.π., παρέχουμε διοικητική και γραμματειακή υποστήριξη, ενώ ταυτόχρονα αναλαμβάνουμε και άλλους ρόλους στο σχολείο, όπως αυτόν του ψυχολόγου, του κοινωνικού λειτουργού, του καλλιτέχνη, του φύλακα, του συντηρητή, του κηπουρού, του επιμελητή, και ότι άλλο χρειάζεται, κάτι που δεν ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου οι καθηγητές ασχολούνται αυστηρά και μόνο με τη διδασκαλία.
Λένε: Οι καθηγητές δεν θέλουν να αξιολογηθούν.
Η αλήθεια όμως είναι ότι: Οι καθηγητές επιδιώκουμε και αναζητούμε επιμόρφωση/αναβάθμιση των γνώσεών μας και υποστήριξη του εκπαιδευτικού μας έργου, κάτι που δεν συμβαίνει οργανωμένα και συντεταγμένα από την Πολιτεία. Αντ’ αυτού προωθείται από το Υπουργείο μια καρικατούρα αξιολόγησης, τιμωρητικού χαρακτήρα, που εξευτελίζει και απαξιώνει το έργο του εκπαιδευτικού ,υποβαθμίζει μισθολογικά τους εκπ/κούς και δεν θα αποβαίνει επ’ ωφελεία των μαθητών και της εκπαίδευσης γενικότερα.
Λένε: Οι καθηγητές δεν ενδιαφέρονται για τους μαθητές τους.
Η αλήθεια όμως είναι ότι: Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στο σχολείο και τους μαθητές μας, κάτω από δύσκολες συνθήκες, αφιερώνοντας δεκάδες ώρες πέρα από το ωράριο μας, παρέχοντας μαθήματα αλληλεγγύης(θεσμικά σαν ΕΛΜΕ η και μεμονωμένα) σε παιδιά που έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και καταγωγής. Επίσης οργανώνουμε εκδρομές, διδακτικές επισκέψεις, προγράμματα πολιτιστικά, περιβαλλοντικά, αγωγής υγείας πέρα από το σχολικό ωράριο και χωρίς να αμειβόμαστε, επειδή αυτό προτάσσει η επαγγελματική μας συνείδηση, φέρνοντας τους μαθητές μας σε επαφή με όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα, τη φύση, την ίδια τη ζωή.
Λένε: Οι καθηγητές, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε όλοι, διαμαρτύρονται επειδή τους αύξησαν το ωράριο κατά 2 μόλις ώρες την εβδομάδα.
Η αλήθεια όμως είναι ότι: Με την αύξηση του ωραρίου, χιλιάδες μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα χαρακτηριστούν πλεονάζοντες και θα υποχρεωθούν να μετακινηθούν σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας ,εγκαταλείποντας την οικογένεια τους και αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο της επιβίωσης ή της απόλυσης. Θα χάσουν τη δουλειά τους πάνω από 10000 περίπου εκπαιδευτικοί,(μόνιμοι και αναπληρωτές) οι οποίοι στηρίζουν το Ελληνικό δημόσιο σχολείο. Επιπλέον με μια βιομηχανία πειθαρχικών συμβουλίων που θα τεθεί σε εφαρμογή από το Υπουργείο, για θέματα εξωδιδακτικά , ακόμη και απλές αντιδικίες αστικού δικαίου οι εκπαιδευτικοί θα τίθενται σε αυτοδίκαιη αργία και θα βιώνουμε το φάσμα της απόλυσης με μια απλή κακόβουλη καταγγελία.
Είναι φανερό ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης οδηγούν το δημόσιο σχολείο σε ιλιγγιώδους μορφής αυτή τη φορά υποβάθμιση. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το δημόσιο σχολείο είναι και δικά σου προβλήματα και είναι τόσο σημαντικά όσο και το μέλλον του παιδιού σου.
Σε χρειαζόμαστε στο πλάι μας, συμπαραστάτη μας στον αγώνα μας για τη βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης. Η μόρφωση της νέας γενιάς, είναι καθήκον κάθε γονιού, κάθε ευσυνείδητου εκπαιδευτικού, κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Είναι καθήκον ΟΛΩΝ μας!
