Του Δημήτρη Παπαποστόλου, πρώην προέδρου του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Λάρισας, υποψηφίου αιρετού για το ΚΥΣΠΕ
Από την πρώτη στιγμή που το υπουργείο Παιδείας δημοσιοποίησε τις προθέσεις του εκφράσαμε την αντίθεση μας στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων Η αντίθεση μας αυτή δεν οφειλόταν σε μια στείρα συντεχνιακή αντίληψη. Είναι βαθιά πεποίθησή μας ότι υποβαθμίζεται η δημόσια εκπαίδευση και καταργείται στην πράξη η συνταγματική επιταγή για ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση για όλους.
Ταυτόχρονα το κλείσιμο των σχολικών μονάδων αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και της διεύρυνσης ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων.
Θυμίζουμε ότι το «γαϊτανάκι» των συγχωνεύσεων – καταργήσεων ξεκίνησε το 2011 με το πρώτο σαρωτικό κύμα συγχωνεύσεων και την παύση λειτουργίας δυο χιλιάδων (2.000) σχολικών μονάδων από το «δίδυμο» Διαμαντοπούλου – Χριστοφιλοπούλου. Το 2012 είχαμε 117 συγχωνεύσεις και 134 καταργήσεις , το 2013 είχαμε 39 συγχωνεύσεις και 118 καταργήσεις και το 2014 είχαμε τον συνήθη αριθμό συγχωνεύσεων.
Χρόνο με το χρόνο αναδεικνύονται τα προβλήματα ως απόρροια των συγχωνεύσεων, που έγιναν χωρίς σχεδιασμό και με καθαρά λογιστικά κριτήρια .
Ειδικά φέτος το μεγάλο πρόβλημα είναι η μείωση των πόρων από την Κεντρική Διοίκηση για τη μεταφορά των μαθητών , με αποτέλεσμα την περικοπή των δρομολογίων.
Δεκάδες προνήπια στους Περιφερειακούς Δήμους της Π.Ε. Λάρισας και στον Πρώην Δήμο Κοιλάδας δεν έχουν πρόσβαση στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο.
Μαθητές –κυρίως των μικρών τάξεων- παραμένουν στα σχολεία πέραν του σχολικού τους ωραρίου λόγω της συρρίκνωσης των δρομολογίων.
Εκπαιδευτικοί εργάζονται πέραν του διδακτικού τους ωραρίου για τη φύλαξη των μαθητών.
Δεν μπορεί να υπάρξει δωρεάν, δημόσια, ποιοτική παιδεία που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες με λογιστικά κριτήρια που προτάσσουν τις περικοπές σε σχολεία , χρήματα και εκπαιδευτικούς.
