Τι είναι αυτό που τόσοι πολλοί άνθρωποι βρίσκουν ελκυστικό στον Jimi Hendrix; Σύμφωνα με τους επιστήμονες του UCLA, είναι η μουσική του – ή μάλλον, η δυσαρμονία στη μουσική του: το απροσδόκητο, το ταρακούνημα, η σχεδόν παραμορφωμένη παρεμβολή της κιθάρας του Χέντριξ. Ένας ήχος που μοιάζει πολύ με τις κλήσεις συναγερμού των ζώων και τις κραυγές των ανθρώπων…
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε αυτούς τους παράφωνους ήχους. Ενθουσιάζονται. Αντιδρούν σε αυτό τον ήχο, σαν να πρόκειται για μια κλήση αφύπνισης.
Η έρευνα αυτή εμφανίζεται στην επιστημονική επιθεώρηση Biology Letters αυτή την εβδομάδα.
Ο Daniel Blumstein, καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας του UCLA, είπε ότι ασχολήθηκε με το θέμα «ακούγοντας την εσωτερική μου μαρμότα… όπως όλοι θα έπρεπε.”
Ο Blumstein είπε ότι σε μελέτες που έκανε για τη συμπεριφορά και την επικοινωνία στις μαρμότες (είδος τρωκτικών), όταν απομάκρυνε τα μωρά μαρμότες από τη μητέρα τους, άρχισαν να βγάζουν “αυτές τις φοβερές, φρικτές κραυγές.”
Αυτό τον έκανε να σκεφτεί για τη δυσαρμονία και τη μη γραμμικότητα στον ήχο – όπως όταν κάποιος φυσάει πάρα πολύ σκληρά σε μια τρομπέτα, ή όταν ανοίγουμε τον ήχο πολύ δυνατά σε ένα στερεοφωνικό.
“Ο ήχος σπάει. Γίνεται απρόβλεπτος,” είπε.
Μετά καθώς έδινε μια δημόσια διάλεξη για τις κλήσεις των ζώων, τον πλησίασε ένας μεταπτυχιακός φοιτητής ο οποίος του είπε ότι οι κινηματογραφιστές εδώ και δεκαετίες κερδίζουν από αυτό, βάζοντας παράξενη μουσική όταν κάτι συναρπαστικό ή τρομερό πρόκειται να συμβεί.
Για να το ελέγξει αυτό, ο Blumstein και ο φοιτητής, Peter Kaye, παρακολούθησαν δεκάδες ταινίες. Διαπίστωσαν ότι, όπως αναμενόταν, η δυσαρμονία χρησιμοποιείται πολύ πιο συχνά σε ταινίες τρόμου και δράσης, από ότι σε ρομαντικές ταινίες, δράματα ή κωμωδίες.
Αλλά το αν οι άνθρωποι πράγματι αντιδρούν σε αυτό τον ήχο ήταν μια άλλη ερώτηση.
Οι Blumstein και Kaye συνεργάστηκε με τον Greg Bryant, γνωστικό ψυχολόγο στο τμήμα Επικοινωνιών και του Κέντρου Συμπεριφοράς, Εξέλιξης και Πολιτισμού του UCLA. Ο Bryant, ο οποίος είναι και μουσικός, δημιούργησε 10-δεύτερων αποσπάσματα μουσικής. Το πρώτο δείγμα ήταν ένα αρμονικό τραγουδάκι. Το άλλο ήταν παράφωνο ή παραμορφωμένο.
Έπαιξαν στη συνέχεια τα κομμάτια στους μαθητές και διαπίστωσαν ότι οι μαθητές που άκουσαν το «αρμονικό» τραγούδι δεν ένιωσαν να ξεσηκώνονται καθόλου και μάλλον δεν ένιωσαν κανέναν συναίσθημα. Εκείνοι που άκουσαν την παράξενη μουσική δήλωσαν ότι ξεσηκώθηκαν και ένιωσαν λυπημένοι ή φοβισμένοι.
Οι Blumstein και Bryant λένε ότι αυτή είναι η πρώτη μελέτη για να δούμε πραγματικά τη λειτουργικότητα της παράξενης, παράφωνης μουσικής. Γιατί μας αρέσει, μας ελκύει και μας ξεσηκώνει.
“Κάποια μουσική πραγματικά μιλά στο ζώο μέσα μας,” δήλωσε ο Bryant.
Πηγή: HUFF POST
