ΓΡΑΦΕΙ Η Εύη Παπανίκα, Αναπληρώτρια συντονίστρια ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ Λάρισας – Υπεύθυνη θεματικής Ισότητας φύλου ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ Λάρισας – μέλος της Γραμματείας φεμινιστικής πολιτικής και ισότητας του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ
Είναι η απεργία των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, που αναδείχθηκε σε μία από τις πιο σημαντικές στιγμές τού παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Η μεγάλη σημασία της έγκειται στο γεγονός ότι έθεσε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα τής πάλης γιά τά εργασιακά δικαιώματα και την ισοτιμία ανδρών και γυναικών.
Η Ημέρα τής Γυναίκας τιμήθηκε για πρώτη φορά στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκη. Η 8η Μαρτίου προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910, ώστε να καθιερωθεί μια ( Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας). Το 1977 ορίστηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα γιά τά δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Είναι η μέρα που βγήκαν στο δρόμο οι γυναίκες διεκδικώντας, η μέρα που επιτέθηκε η αστυνομία και τις διέλυσε, που ξεκίνησε η πάλη και ο αγώνας και δημιουργήθηκαν τα πρώτα συνδικάτα εργαζομένων γυναικών.
Οι κατακτήσεις του γυναικείου/φεμινιστικού και εργατικού κινήματος προς όφελος των γυναικών αυτά τα 167 χρόνια υπήρξαν εξαιρετικά σημαντικές σε κάθε επίπεδο: στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην εργασία, στην κοινωνία, στην οικογένεια. Οι κατακτήσεις των γυναικών επεκτάθηκαν και λειτούργησαν προς όφελος και των εργαζομένων ανδρών και προς όφελος της κοινωνίας συνολικότερα.
Στις 8 του Μάρτη και κάθε μέρα αγωνιζόμαστε και ξεσηκωνόμαστε ενάντια στην πατριαρχία, στις ανισότητες και διακρίσεις κατά τών γυναικών, ενάντια στον σεξισμό και στην ομοφοβία. Γιατί οι κινητοποιήσεις των γυναικών σε ολόκληρο τον πλανήτη, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, γιατί όταν σταματάμε εμείς, σταματάει να γυρίζει η Γη.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ έμπρακτη κατοχύρωση των πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και πολιτισμικών μας δικαιωμάτων και ισότητα σε όλα χωρίς περιορισμούς. Ανατροπή και εξάλειψη της βίας που μας κακοποιεί, μας τραυματίζει, μας δολοφονεί. Απαιτούμε το στοιχειώδες: ελευθερία και ισότητα.
Και το απαιτούμε τώρα και διαρκώς: ελευθερία και ισότητα.
Η φωνή μας είναι η φωνή εκατομμυρίων γυναικών του πλανήτη. Είναι μια φωνή που ενώνει τις διαφορετικές φωνές και τα διαφορετικά αιτήματα των γυναικών όλου του κόσμου. Μία φωνή πού προέρχεται από διαφορετικές τάξεις, κοινωνικές θέσεις, καταγωγές, φυλές, εθνότητες, χρώματα, θρησκείες, πεποιθήσεις, ταυτότητες, σεξουαλικούς προσανατολισμούς,γεωγραφίες και τόπους.
Εμείς οι γυναίκες του κόσμου ενώνουμε τη φωνή μας ενάντια στις σεξιστικές και καταπιεστικές εξουσίες, ενάντια στην ακροδεξιά , τον ρατσισμό , το νεοφιλελευθερισμό και τα αυταρχικά καθεστώτα και αγωνιζόμαστε για την χειραφέτησή μας.
Η φετινή 8 Μάρτη, όμως, έχει μία πικρή ιδιαιτερότητα. Επισκιάζεται από την ανείπωτη θλίψη πού πλανάται στη χώρα για τους δεκάδες νεκρούς του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, κυρίως νέα παιδιά.
Όμως η θλίψη μας μετατρέπεται σε οργή όταν αναλογιζόμαστε ότι μπροστά στα κέρδη και τη διαφθορά απαξιώνονται ανθρώπινα δικαιώματα και εν τέλει η αξία της ανθρώπινης ζωής.
Ζούμε στην εποχή πού κυριαρχεί το κέρδος και η διαφθορά. Καθημερινά μαθαίνουμε για παιδοβιασμούς, σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών και γυναικών, γιά ενδοοικογενειακή βία και γυναικοκτονίες. Οι γυναικοκτονίες έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας.
Αυτός ο κόσμος τής βίας, της ανταγωνιστικότητας χωρίς όρια, της απανθρωπιάς, της απουσίας ενσυναίσθησης, που εγκληματεί κατά τών γυναικών, που δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή, που δεν λογαριάζει τι σημαίνει κάθε απώλεια για την οικογένεια πού μένει πίσω, γιά τά παιδιά, δεν είναι ο δικός μας κόσμος. Δεν είναι ο κόσμος γιά τον οποίον αγωνίστηκαν χιλιάδες γυναίκες πριν δεν είναι ο κόσμος που εμείς σήμερα ονειρευόμαστε και που εμπνέει τούς αγώνες μας.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
Εξάλειψη όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών και κοριτσιών.
Εξάλειψη τού σεξισμού και των διακρίσεων με βάση το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.
Ίση εργασιακή αμοιβή με αυτή των ανδρών.
Δημιουργία υποδομών και κοινωνικών υπηρεσιών για τις εργαζόμενες μητέρες.
Την εισαγωγή του όρου γυναικοκτονία στον Ποινικό Κώδικα.
Ένα επαρκές πλαίσιο ασφάλειας των γυναικών και για τούς δικαστικούς αγώνες πού απαιτούνται, αλλά και για την επόμενη μέρα όταν ξεφεύγουν από βίαιες σχέσεις.
Την κατάργηση του Νόμου Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών, σε περίπτωση διαζυγίου.
Την πολιτική βούληση γιά ανάδειξη γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Την ανταποδοτικότητα των φόρων για δημιουργία δομών υγείας, κοινωνικής φροντίδας και δημοσίων υπηρεσιών υψηλού επιπέδου.
Την ισότητα ανάμεσα σε ντόπιες και μετανάστριες/προσφύγισσες ή ανάπηρες γυναίκες.
Την ανατροπή της πατριαρχίας και την καλλιέργεια των ανθρωπιστικών αξιών μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα.
Να αποδοθούν ευθύνες και αυστηρές ποινές γιά το εγκληματικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών που στέρησε τη ζωή δεκάδων νέων του τόπου μας.
Ενώνουμε τη φωνή μας με όλους όσους αγωνίζονται για ειρήνη με δικαιοσύνη.
Λέμε όχι στους εξοπλισμούς και σε κάθε στρατιωτική εισβολή.
Οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ ως πηγή ζωής, αγάπης και δημιουργίας θα αγωνιζόμαστε έως ότου όλες οι ημέρες θα είναι για ΟΛΟΥΣ ημέρες ελεύθερων ανθρώπων……..
Θα αγωνιζόμαστε μέχρι να κερδίσουμε…
