Η νέα Εθνική Στρατηγική του Τραμπ: «America Alone» και σκληρή ρητορική προς την Ευρώπη

Η νέα Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας του Λευκού Οίκου παρουσιάζει μια ξεκάθαρη στροφή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Σε ένα κείμενο 33 σελίδων, που περιγράφεται ως «America First», χαράσσεται μια πορεία όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να περιορίσουν την παγκόσμια εμπλοκή τους και να προστατεύσουν την ισχύ τους σε έναν κόσμο που θεωρούν ολοένα πιο ανταγωνιστικό.

Στην αρχή του εγγράφου δηλώνεται ότι «οι ημέρες των ΗΠΑ ως Άτλας της παγκόσμιας τάξης έχουν τελειώσει», με τη στρατηγική να απορρίπτει την ιδέα της αμερικανικής παγκόσμιας κυριαρχίας, αλλά ταυτόχρονα να υπογραμμίζει την ανάγκη να αποτραπεί η κυριαρχία άλλων δυνάμεων. Η άνοδος της Κίνας παρουσιάζεται ως εξέλιξη που συνέβη εις βάρος των ΗΠΑ, και η στρατηγική προβλέπει ότι ο κινεζικός ανταγωνισμός μπορεί μόνο να «ελεγχθεί», όχι να ανακοπεί.

Στο δυτικό ημισφαίριο, η νέα προσέγγιση εισάγει έναν «Trump Corollary» στο ιστορικό Δόγμα Μονρόε, επιδιώκοντας τη δημιουργία στενότερων συμμαχιών στην αμερικανική ήπειρο. Το κείμενο αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο πλήγματος κατά δικτύων ναρκωτικών, παρουσιάζοντάς το ως αναγκαίο εργαλείο ασφάλειας.

Στη Μέση Ανατολή, η στρατηγική αναφέρει ότι «η σύγκρουση παραμένει το πιο προβληματικό δυναμικό της περιοχής», ενώ χαρακτηρίζει το ισραηλινοπαλαιστινιακό ζήτημα ως «δύσκολο» και «ανθεκτικό».

Στην Αφρική, η αναφορά επικεντρώνεται κυρίως στους φυσικούς πόρους της ηπείρου, που παρουσιάζονται ως βασικό στοιχείο της γεωπολιτικής της σημασίας.

Η Ευρώπη καταλαμβάνει δύο σελίδες του κειμένου, με τη στρατηγική να υποστηρίζει ότι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις περιορίζουν την ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατική έκφραση. Το έγγραφο υποστηρίζει ότι πολλοί Ευρωπαίοι δεν μπορούν να εκφράσουν την επιθυμία τους για ειρήνη με τη Ρωσία, ενώ γίνεται λόγος για απειλή «πολιτισμικής εξαφάνισης» της ηπείρου. Σε αυτό το πλαίσιο, προβλέπει ότι ορισμένοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ ενδέχεται να γίνουν «πλειοψηφικά μη-ευρωπαϊκοί» στο μέλλον και αναφέρει την ανάγκη να «καλλιεργηθεί αντίσταση» σε αυτήν την πορεία.

Για τη Ρωσία, το έγγραφο μιλά για «στρατηγική σταθερότητα» και τοποθετεί τις ΗΠΑ σε ρόλο μεσολαβητή ανάμεσα στη Μόσχα και τις ευρωπαϊκές χώρες. Αναφέρεται επίσης ότι ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που περιγράφονται ως «μειοψηφίας», έχουν «μη ρεαλιστικές προσδοκίες» για τον πόλεμο. Επιπλέον, η στρατηγική υποστηρίζει ότι πρέπει να τερματιστεί η αντίληψη και η πραγματικότητα του ΝΑΤΟ ως συνεχώς επεκτεινόμενης συμμαχίας.

Για την Ουκρανία, η προτεραιότητα είναι μια «ταχεία παύση των εχθροπραξιών» και η εξασφάλιση ότι η χώρα θα παραμείνει «βιώσιμο κράτος».

Στο τέλος, η στρατηγική περιγράφεται με μια σειρά χαρακτηρισμών που επιχειρούν να αποτυπώσουν την ταυτότητά της: «πραγματιστική χωρίς να είναι ‘πραγματιστική’», «ρεαλιστική χωρίς να είναι ‘ρεαλιστική’», «με αρχές χωρίς να είναι ‘ιδεαλιστική’», «δυναμική χωρίς να είναι ‘πολεμοχαρής’» και «συγκρατημένη χωρίς να είναι ‘ειρηνιστική’».

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου ή μέρους αυτών μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το https://paidis.com/ και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.