Το ΔΝΤ, ό,τι πιο μισητό για όλους τους λαούς της υφηλίου που βίωσαν τη «βοήθεια» πέφτοντας στα νύχια του, που από την Αργεντινή και τη Βενεζουέλα μέχρι την Λετονία και τις Φιλιππίνες απ’ όπου πέρασε άφησε «καμένη γη», που από το 2010 όταν και έκανε απόβαση στην Ελλάδα οι συνταγές του μετέτρεψαν τον τόπο σε «βομβαρδισμένο» τοπίο, συνεχίζει να μας «σώζει». Και η «πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση συνεχίζει να διαπραγματεύεται μαζί του για τη «σωτηρία» μας…
Η ΕΕ, το όργανο των πολυεθνικών, που η κοινωνική της «ευαισθησία» αποτυπώνεται στα 30 εκατομμύρια άνεργους και στα 100 εκατομμύρια φτωχούς των κρατών – μελών της, που τα ανώτερα κλιμάκιά της θωπεύουν ναζιστές στην Ουκρανία και φασίστες στις Βαλτικές χώρες, που η ένταξη της χώρας μας στον λάκκο της εδώ και 35 χρόνια έχει επιφέρει την παραγωγική αποσάρθρωση του τόπου, που συγκροτεί τρόικες και επιβάλλει Μνημόνια, συνεχίζει να μας «σώζει». Και η «πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση συνεχίζει να διαπραγματεύεται με τους «θεσμούς» της για τη «σωτηρία» μας…
Η κυβέρνηση – η «πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση – που θα καταργούσε τα Μνημόνια από το βράδυ των εκλογών αλλά στις 20 Φλεβάρη υπέγραψε την παράτασή τους, που θα έβαζε τέλος στην κοινωνική αδικία αλλά τώρα διακηρύσσει την «δίκαιη» (!) λιτότητα, που δεν θα διαπραγματευόταν τίποτα αντιλαϊκό αλλά τώρα (αρκεί μια ανάγνωση της χτεσινής κοινής ανακοίνωσης Τσίπρα – Γιούνκερ) διαπραγματεύεται τα πάντα, τη μια μέρα υποκρίνεται ότι «σπάει» τις διαπραγματεύσεις και την άλλη πανηγυρίζει για τους επερχόμενους «έντιμους συμβιβασμούς»…
Ο ποιητής είχε γράψει:
«Πλανόδιοι αργυραμοιβοί στους δρόμους
παζάρευαν τις μέρες μας
με αμφίβολα νομίσματα
από μελλοντικές αβέβαιες εποχές»
(Τάσος Λειβαδίτης)
enikos.gr
