Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ—Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
Η Ελληνική και Λαρισαϊκή κοινωνία , εκλογείς και εκλεγόμενοι , οδεύουμε ολοταχώς προς τις Ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές. Στην «πιάτσα» γίνεται του …..υποψήφιου. Για πρώτη φορά διεκδικούν την ψήφο των πολιτών , τόσες πολλές παρατάξεις και συνδυασμοί, ενώ οι εκατοντάδες υποψήφιοι σύμβουλοι,
σε κατάσταση….συναγερμού ……συνωστίζονται στο λιμάνι της ελπίδας , για επιτυχία στον πολυπόθητο στόχο τους και στο όμορφα πλασμένο όνειρό τους.
Το ….κυνηγητό προς τους ψηφοφόρους είναι …ανελέητο. Οι συγγένειες, οι φιλίες, οι κουμπάροι, οι γείτονες και γειτόνισσες , απολαμβάνουν στο έπακρο , τα έντονα φιλικά αισθήματα του υποψήφιου , ενώ ακόμη και σήμερα, λίγοι «Γκόρτσοι» επαναλαμβάνουν εκείνες τις υποσχέσεις …περί οραμάτων , που πάντα θα υλοποιηθούν ….μετά τις εκλογές , μέχρι βέβαια να ξεχασθούν….. Οι ψηφοφόροι έχουν διασπασθεί, ακόμη και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια , με τόση «υπερπροσφορά» υποψηφίων αδελφών, εξαδέλφων, κουμπάρων, φίλων ,γειτόνων, συναδέλφων κ.λ.π. κ.λ.π. , γιατί «ουκ έστιν αριθμός»…
Η συλλογή καρτών στα χέρια των ψηφοφόρων ….αναρίθμητη, «φέρε και σε μένα μπάρμπα», οι …μετωπικές και καραμπόλες σε πολυσύχναστους χώρους, λαϊκές κ.α. μεταξύ των ανθυποψηφίων , καλά κρατούν. Στις διάφορες τοπικές κοινωνικές, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις , «όπου γάμος και χαρά…», στην πλατεία «πρώτο τραπέζι πίστα» και στις διαφημίσεις, πάντα ένα πολλά υποσχόμενο χαρούμενο πρόσωπο της επιτυχίας και ενίοτε της πολυδιαφήμισης και του life style.
Αυτή λίγο –πολύ είναι η επικρατούσα συναισθηματική και κοσμική ατμόσφαιρα. Ας έλθουμε όμως στα σοβαρά. Ο πολίτης σήμερα στην κατάσταση που περιήλθε, εξ αιτίας όλων των παθογόνων συμπτωμάτων , τα οποία μας οδήγησαν σε οδυνηρές συνέπειες, πως πρέπει να λειτουργήσει ; Θα λειτουργήσει αποκλειστικά και μόνο με το κριτήριο της κουμπαριάς, η της συγγένειας, η θα λειτουργήσει με το κριτήριο της αξιοκρατικής επιλογής; Ιδού το ερώτημα. Προσωπικά δεν γνωρίζω την απάντηση. Την απάντηση θα την λάβουμε όλοι «μόλις σφυρίξει ο διαιτητής την λήξη του αγώνα». Εκείνο το οποίο θυμάμαι ,- παρακολουθώντας μία τηλεοπτική εκπομπή-, ήταν το παράδειγμα σωστής διαχείρισης των κοινών και συνεπούς αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων , από κοινοτάρχη του χωριού Ανάβρα Μαγνησίας , το οποίο χωριό , από ένα απλό τυπικό χωριό , το μετέτρεψε σε δημιουργικό τόπο και σε πρότυπο θαυμασμού. Αν ο γείτονας, ο κουμπάρος, ο εξάδελφος, η ο φίλος του εκλογέα είναι ικανός , τότε ασφαλώς και θα πρέπει να υποστηριχθεί. Αν όμως αυτός δεν είναι , αλλά είναι άλλα πρόσωπα καθ όλα άξια, τα οποία όμως, δεν είναι γείτονες, η φίλοι του εκλογέα, τότε αυτός θα τα υποστηρίξει για να εκλεγούν , λόγω ικανοτήτων, η όχι ; —Ας σκεφθούμε καλά , τι θέλουμε για την πόλη και τον τόπο μας. Για να δούμε σε περίπου ένα μήνα από τώρα. Θα επικρατήσει ο ….κουμπάρος, η ο ……κοινοτάρχης της Ανάβρας ;
