Στην αίθουσα Σάνγκρι-Λα του Μόντε Κάρλο, λίγο πριν αρχίσει η παράσταση, ένας ελαφρύς βόµβος συνοδεύει τους θεατές καθώς παίρνουν σιγά σιγά τις θέσεις τους. Δεν προέρχεται από το σύστηµα εξαερισµού ή από κάποιο ειδικό σκηνικό, αλλά από το ζέσταµα του θιάσου. Μόλις ανοίξει η αυλαία, οι «ηθοποιοί», εννέα ροµπότ, βγαίνουν στη σκηνή. Και η παράσταση «Death and the Ρowers» αρχίζει… Είναι η όπερα του συνθέτη – εφευρέτη Τοντ Ματσόβερ, ο οποίος ειδικεύεται στις εφαρµογές της τεχνολογίας στη µουσική και τα τελευταία 25 χρόνια εργάζεται στα εργαστήρια του ΜΙΤ. Στη σκηνή τώρα τα ροµπότ έχουν συγκεντρωθεί για να θέσουν ένα θέµα που δεν µπορούν να καταλάβουν: τον θάνατο. Και αρχίζουν να ρωτάνε διάφορα γύρω από αυτό το ακατανόητο φαινόµενο.
Το λιµπρέτο που έχει γράψει ο ποιητής Ρόµπερτ Πίνσκι αφηγείται την ιστορία του πάµπλουτου Σάιµον Πάουερς που θέλει να ξεγελάσει τον θάνατο. Και µαζί µε τον βοηθό του Νίκολας δηµιουργεί Το Σύστηµα, το οποίο «ταΐζει» µε τη ζωή του έτσι ώστε να είναι έτοιµο, όταν το σώµα του σταµατήσει να ζει, να αναλάβει εκείνο. Η ιστορία εξελίσσεται σε µια εποχή όπου τα ροµπότ κυβερνούν τη Γη.
Το να παρακολουθεί κανείς ροµπότ να τραγουδάνε όπερα, καθώς πηγαινοέρχονται πάνω στο σανίδι, είναι διασκεδαστικό για περίπου ένα πεντάλεπτο. Ο αρχηγός των ροµπότ όµως ανακοινώνει πως εκείνο το ροµπότ που θα αναλαµβάνει τον ρόλο κάποιου ανθρώπου θα παίρνει 1.000 Ανθρώπινες Μονάδες. Φλας αστράφτουν, βίντεο εµφανίζονται σε οθόνες και τέσσερα τυχερά ροµπότ µεταµορφώνονται σε ανθρώπους, στον Σάιµον Πάουερς, στην τρίτη σύζυγό του Εβι, στην κόρη του Μιράντα και στον βοηθό του Νίκολας. Και έτσι κυλάει η ιστορία.
Η ιδέα του για το «Death and the Ρowers», που ο Τοντ Ματσόβερ εµπνεύστηκε πριν από περίπου µία δεκαετία, ήταν να παντρέψει τον λυρισµό του 19ου αιώνα µε τις εφευρέσεις του 21ου. Ερωτήµατα που είχε ως αφετηρία ήταν: µπορούµε άραγε να αποθηκεύσουµε την ύπαρξή µας µε κάποιον τρόπο ώστε να συνεχίσουµε να ζούµε όταν έχουµε πεθάνει; Πού θα ζει το πνεύµα µας; Μέσα σε υπολογιστή; Μέσα στους τοίχους του σπιτιού µας;
Η σκηνοθέτις Νταϊάν Πάουλους και ο ποιητής Ρόµπερτ Πρίνσκι συνέβαλαν στο να υλοποιήσει το όραµά του ο Ματσόβερ, να συνδυάσει κλασικά όργανα µε κοµπιουτερίστικη τεχνολογία. Και στο παρελθόν είχε κατασκευάσει καινούργια όργανα όπως ένα υπερτσέλο που έπαιζε ο Υo-Υo Μa. Επίσης είχε βοηθήσει στη δηµιουργία του videogame «Guitar Ηero». Με το «Death and the Ρowers» ο δηµιουργός του κατάφερε να συστήσει την ηλεκτρονική µουσική σε ένα κοινό που τροµάζει µε οτιδήποτε πιο ριζοσπαστικό από Πουτσίνι. Από την άλλη, έφερε τραγούδια, ζωντανή µουσική και πάθος για ζωή και σε ένα κοινό που «τρέφεται» αυστηρά µε ό,τι προσφέρεται στην οθόνη του υπολογιστή.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ on-line
