Ανακοίνωση της οργάνωσης Λάρισας του ΚΚΕ
Η ένταση της καταστολής που προωθείται από την κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας ως αφορμή και άλλοθι την προβοκατόρικη δράση μηχανισμών “γνωστών – αγνώστων” σκοπιμοτήτων και διασυνδέσεων, καμία σχέση δεν έχει με την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων λειτουργίας των πανεπιστημίων. Η “πανεπιστημιακή αστυνομία” (είτε υπάγεται στην αστυνομία είτε στα ιδρύματα), τα νέα μέσα και μηχανισμοί καταστολής, οι πειθαρχικές διώξεις φοιτητών έχουν στόχο την περιφρούρηση της επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων και την αντιμετώπιση της οργανωμένης συλλογικής αγωνιστικής διεκδίκησης.
Στόχος των μέτρων είναι η διασφάλιση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στα πανεπιστήμια, το χτύπημα της οργανωμένης συλλογικής δράσης φοιτητών και εργαζομένων, που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, ενάντια στην υποβάθμιση των σπουδών, της μόρφωσης και των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Γι’ αυτό και έχουν κάνει το άσυλο “λάστιχο”, ώστε η μόνη ελευθερία που διασφαλίζει να είναι αυτή της άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας. Γι’ αυτό και πριν από την προώθηση της κατάργησης του ασύλου από την κυβέρνηση της ΝΔ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε ουσιαστικά τις προβλέψεις του νόμου Γιαννάκου (κυβέρνηση ΝΔ) για τον περιορισμό του ασύλου, που είχαν καταργηθεί από το νόμο Διαμαντοπούλου (ψηφίστηκε από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ, Δημ. Συμμαχία). Αποδείχτηκε στην πράξη ότι η ένταση της καταστολής είναι αντίθετη με την ακαδημαϊκή ελευθερία και δεν μπορεί με τίποτα να την υπερασπίσει, όπως και η επίθεση στο άσυλο δεν αντιμετώπισε την ανομία, όπως υποκριτικά υποστήριζαν οι κυβερνήσεις.
Η ένταση της καταστολής από την κυβέρνηση της ΝΔ έχει προετοιμαστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ με τις επιθέσεις από ΜΑΤ σε φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, συνταξιούχους, με την περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, κ.ά. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα νέο χειρότερο βήμα στην καταστολή και τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ πιάνει το νήμα και το απογειώνει!
Η αντιλαϊκή πολιτική πάει χέρι χέρι με την κρατική καταστολή και τον αυταρχισμό, καταδεικνύοντας την ταξική ουσία της αστικής δημοκρατίας.
Στις εξελίξεις που συντελούνται στα πανεπιστήμια, δύο απαντήσεις μπορούν να δοθούν. `Η από τη σκοπιά του κεφαλαίου ή από τη σκοπιά των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Τις συνέπειες της πρώτης επιλογής τις βιώνουμε εδώ και χρόνια, όποια παραλλαγή κι αν έχει δοκιμαστεί σε επίπεδο διακυβέρνησης της χώρας και των ιδρυμάτων. Τώρα είναι η ώρα με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας να ανοίξουμε τον δρόμο στη δεύτερη προοπτική.
Το μέλλον της πλειοψηφίας των σημερινών και αυριανών επιστημόνων της χώρας μας που οι κυβερνήσεις υποτάσσουν στο κέρδος και την εκμετάλλευση, μπορεί να είναι διαφορετικό από αυτό που θέλουν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του.
Το πρώτο βήμα μπορεί και πρέπει να γίνει τώρα με την οργανωμένη συζήτηση και δράση των φοιτητικών συλλόγων, των εργαζομένων στα ΑΕΙ, των πανεπιστημιακών, όλου του λαού, για:
Να μείνει στα αζήτητα κάθε σκέψη και κίνηση για διαγραφές φοιτητών και για αστυνομία στα ΑΕΙ.
Το αντιπάλεμα των νέων μέτρων για την ένταση της καταστολής και των ταξικών φραγμών, κόντρα στα σχέδια για ένα πανεπιστήμιο “απόρθητο φρούριο”.
Την αγωνιστική διεκδίκηση για ασφαλές άνοιγμα των ιδρυμάτων, κόντρα στις ταξικές επιλογές της κυβέρνησης.
Τη σύγκρουση με την επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων, για να πάρουν ανάσα οι ανάγκες και η ζωή των νέων που σπουδάζουν σήμερα.
Την αντιπαράθεση με τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στα πανεπιστήμια, την υποβάθμιση των πτυχίων, την κατηγοριοποίηση των σπουδών, την εμπορευματοποίηση της Παιδείας.
Αυτός ο αγώνας μπορεί να έχει νικηφόρα προοπτική στο βαθμό που βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, την πολιτική που θυσιάζει ζωές, δουλειές, σπουδές, προοπτικές κι ανάγκες στο βωμό της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Σε αυτόν τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς.
Σε αυτόν τον δρόμο, για να μπει σε lockdown η πολιτική που θυσιάζει τη ζωή και τα δικαιώματά μας, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι και θα είναι, όπως πάντα, στην πρώτη γραμμή.
